Помеѓу осум и 16 отсто од населението на Европската унија се соочува со енергетска сиромаштија, додека повеќето енергетски сиромашни не се сиромашни со приходи, покажува сеопфатната анализа на главните показатели за енергетската сиромаштија, објавена од Европската комисија (ЕК).
Енергетската сиромаштија може да се мери на различни начини, но нејзината проценка е предизвик за формулирање на политики и активности за нејзино решавање.
Студијата на Заедничкиот истражувачки центар (JRC) истражуваше четири главни индикатори за енергетската сиромаштија со цел да се разбере дистрибуцијата и социо-економските профили на „енергетски сиромашните“ низ ЕУ. Резултатите ја истакнаа корисноста од потпирање на голем број различни индикатори за да се добие целосна слика за енергетската сиромаштија. Анализата опфаќа 27 земји од ЕУ.
Тоа покажува дека има многу мало преклопување помеѓу четирите истражени индикатори за енергетска сиромаштија. Ова објаснува зошто најмалку 40 проценти од населението на ЕУ (околу 180 милиони граѓани) би биле класифицирани како „енергетски сиромашни“ според „пристапот на Унијата“, каде што некој е енергетски сиромашен според барем еден индикатор.
Од друга страна, „пресекниот пристап“ – каде сиромашни се оние кои ги исполнуваат условите за сиромаштија за сите четири индикатори во исто време – би довел до многу ниска стапка на енергетска сиромаштија од 0,3 проценти од населението на ЕУ. односно околу 330 илјади луѓе.
Регулативата на фондот за социјална клима и ревидираната Директива за енергетска ефикасност ја дефинираат енергетската сиромаштија како неможност на домаќинството да пристапи до основните енергетски услуги, како што се греење, топла вода, ладење, осветлување и енергија за апарати.
Во препораката на Комисијата за енергетска сиромаштија се посочува дека тоа е повеќедимензионална појава предизвикана од високите трошоци за енергија во однос на буџетот на домаќинствата, општото ниско ниво на приходи и лошите енергетски карактеристики на зградите.
Така, во Грција и Бугарија речиси 30 отсто од населението е енергетски сиромашно според најмалку два показатели, додека во западните и северните земји на ЕУ оваа бројка паѓа под пет отсто.
Кога се мери неможноста да се загрее домот соодветно, Шведска и Луксембург имаат стапка од нула проценти, а Бугарија 40 проценти.
Сличен тренд се забележува кога се анализира долгот за сметки за комунални услуги, додека уделите на приходите потрошени на енергија во домаќинствата, кои се над двапати од националната средна вредност (2 милиони), се послични меѓу земјите, што покажува дека стапките на енергетска сиромаштија се движат помеѓу приближно 10 проценти (Холандија, Унгарија) до малку над 20 проценти (Шведска, Малта и Латвија).
Во заклучокот на студијата, се нагласува потребата од исклучително внимателно користење на индикаторите за енергетска сиромаштија во однос на распределбата на доходот за никој да не биде (или да се минимизира бројот на оние кои би можеле да бидат) „оставени“ во зелената транзиција.