Домашната енергетска политика на Германија и економското опкружување ги принудуваат нејзините најголеми индустриски играчи да си одат од дома и да тргнат кон поповолни услови во Кина, пишува Asia Times.
Зголемените трошоци за енергија, огромните субвенции за обновлива енергија и строгите регулативи создадоа средина во Германија која е сè понепријателска кон индустрискиот раст.
Како резултат на тоа, многу од најпознатите германски компании се намалуваат дома, отпуштајќи илјадници работници додека истовремено инвестираат во Кина.
Анализирајќи ги причините за лошата економска состојба, Asia Times наведува дека Германија ги подигнала цените на индустриската струја на нивоа кои се меѓу највисоките во светот. До 2023 година, просечната цена за индустриските корисници достигна речиси 250 долари за мегават-час, што го прави нивото на трошоците неодржливо без значителни владини субвенции, кои сега достигнаа невидени нивоа.
Земјата се повеќе се потпира на увоз на енергија, а во двегодишниот период 2022 и 2023 година потрошувачката на енергија во германскиот индустриски сектор падна за вкупно 16,3%. Иако домашното производство од обновливи извори на енергија достигна рекордни 61,5% од вкупното производство на енергија на почетокот на 2024 година, оваа промена доведе до зголемување од 23% на увозот на електрична енергија во првата половина од оваа година.
Исто така, прекинот на увозот на руски гас ја оштети германската индустриска база и ги зголеми трошоците за енергија. Рускиот природен гас е камен-темелник на снабдувањето со енергија на Германија, обезбедувајќи сигурна и достапна енергија со децении. Сепак, геополитичките последици од конфликтот во Украина и саботажата на гасоводот „Северен тек“ во септември 2022 година ја прекинаа оваа клучна енергетска врска.
Зголемените трошоци за енергија и регулаторните предизвици доведоа до значителен пад на домашните инвестиции. Приватните бруто инвестиции во фиксен капитал се околу 10% под нивото пред Ковид.
Ситуацијата е уште полоша за индустриското производство: од 2021 година, германското производство е намалено за повеќе од 9%. Падот е уште поостар во енергетски интензивните индустрии. Таму, нивоата на производство паднаа за повеќе од 18% за помалку од две години, што укажува на значителни проблеми во секторите кои во голема мера зависат од достапната енергија.
Во написот на Asia Times потоа се наведува кои германски компании отвориле свои производствени капацитети во Кина.
Volkswagen, кој најави укинување на 30.000 работни места во Германија, има значителни инвестиции во Кина: меѓу нив, 2,5 милијарди евра за проширување на производството на електрични возила во Хефеи и дополнителни 700 милиони евра во партнерство со кинеската Xpeng.
Исто така, хемискиот гигант BASF, кој планира да отпушти 2.600 работници, главно во Германија, инвестира 10 милијарди евра во нов хемиски комплекс во Гуангдонг, Кина, додека Bosch, кој ќе укине 7.000 работни места дома, ги зголемува инвестициите во кинескиот сектор за е-мобилност и автоматско возење. BMW го прошири производството и во Кина, во Шенјанг, а инвестицијата е вредна 2,5 милијарди евра.
Овие намалувања во домашната средина се дел од поширокиот тренд бидејќи индустријата во Германија се соочува со зголемени финансиски притисоци и регулаторни оптоварувања. Здружението на баварската индустрија проценува дека само автомобилскиот сектор во Баварија може да изгуби 106.000 работни места до 2040 година, што укажува на далекусежните последици од индустриските предизвици на Германија.
Претседателката на германската асоцијација на автомобилската индустрија, Хилдегард Милер, предупредува дека до 2035 година би можеле да бидат загрозени до 190.000 работни места во целиот сектор, што ги одразува ризиците поврзани со деиндустријализацијата на Германија.
Како одговор на овој развој, владата на Олаф Шолц започна итни разговори со лидерите во индустријата. Сепак, експертите од индустријата тврдат дека овие дискусии немаат долгорочна стратешка визија потребна за решавање на основните прашања како што се високите трошоци, регулаторните притисоци и трошоците за работна сила. Без значајни структурни реформи, германскиот автомобилски сектор ризикува понатамошен пад на глобалната конкурентност.
И покрај повиците од германските креатори на политиката и ЕУ да се намали зависноста од Кина, германските компании продолжуваат да остваруваат рекордно ниво на инвестиции во земјата. Германските инвестиции во Кина достигнаа невидено ниво во последните години, главно благодарение на автомобилскиот и хемискиот сектор.
Само во првата половина на 2024 година, германските СДИ во Кина достигнаа 7,3 милијарди евра, надминувајќи го вкупниот износ од 6,5 милијарди евра за цела 2023 година. Инвестициите на ЕУ во Кина се повеќе се поттикнати од Германија и нејзините производители на автомобили, а германските СДИ кои го сочинуваат 57% од вкупните инвестиции на ЕУ во Кина во првата половина на 2024 година, 62% во 2023 година и рекордни 71% во во 2022 година.
Гринфилд инвестициите на ЕУ во Кина достигнаа рекордни 3,6 милијарди евра во вториот квартал од 2024 година, што е највисоко квартално ниво досега. Германските производители на автомобили заземаат голем дел од овој раст. Првите пет европски инвеститори во Кина во 2023 година беа германски компании.
Спротивно на тоа, земји како Франција, Холандија и Данска учествуваат со само 7-8% од странските директни инвестиции на ЕУ во овој период (2022-прва половина на 2024), додека останатите 23 земји-членки на ЕУ заедно ќе учествуваат со само 12%. .
Дополнително, Фридолин Штрак од Федерацијата на германската индустрија забележува дека компаниите сè повеќе ги „реорганизираат своите синџири на снабдување на регионална основа“ во Кина. Германските производители на автомобили како Volkswagen и BMW ги локализираат своите синџири на снабдување за да останат конкурентни во средина каде кинеските производители на електрични возила добиваат удел на пазарот. Со инвестирање во локализирано производство, германските компании не само што управуваат со трошоците, туку и се изолираат од глобалните неизвесности.
Преминот кон локализирано производство доведе до пад од 5,7% на билатералната трговија меѓу Германија и Кина во првите седум месеци од 2024 година. Германскиот извоз во Кина падна за 11,7% на годишно ниво бидејќи компаниите сè повеќе ги опслужуваат кинеските потрошувачи директно преку локалното производство.
Без реформи за намалување на трошоците за енергија и намалување на регулаторните оптоварувања, промената на германските инвестиции во Кина веројатно ќе продолжи, со долгорочни последици за трговскиот биланс, индустриското производство и економската отпорност на Германија. Дури и тарифите на ЕУ нема да играат голема улога.