Александар Божовиќ себеси се нарекува обичен, но направи сосема необична, дури и револуционерна работа за српскиот јавен сервис. Со јасно чујно згрозување го прочита соопштението на СНС за известувањето на РТС за студентските протести, го стутка и го фрли.
Сето тоа не беше видливо, бидејќи Александар Божовиќ беше најавувач на „Радио Белград 2“, но неговата реакција и емоција беа јасни на сите кои ја слушаа таа радио станица тоа утро и на милионите оние кои ја слушаа оваа вирална снимка на социјалните мрежи.
Доби максимална поддршка од колегите, овации од публиката, а можеби и сериозен разговор од претпоставените, бидејќи како можеш да казниш некој што направил толку многу со оваа акција за реклама на „Радио Белград 2“?
Во овие револуционерни времиња, ништо друго не можеше да се очекува од некој роден на денот на Француската револуција, 187 години подоцна.
Еден од најпрепознатливите гласови на Радио Белград, Божовиќ уште од мал е љубител на радиото, бидејќи во текот на 1980-тите, звучната кутија во неговиот стан во зградата „Узор“ во близина на пазарот во Смедеревска Палнка била вклучена во пет во наутро и исклучена во 19:30 за да може луѓето да го гледаат Дневникот 2 на РТС.
Затоа, вели, се чувствува како да е во дневна соба во радио студиото, а работата таму му била предодредена работа, бидејќи како дете одел во локалната радио станица „Јасеница“, која случајно се наоѓала во истата зграда каде што живеел и неговиот.
Благодарение на неговиот впечатлив глас, од тонски инженер во „Јасеница“, полека поминува повеќе време пред микрофонот и изгради кариера како најавувач, водител, уредник, а во 1997 година почнува да соработува со „Радио Белград“.
Во образложението на наградата „Радмила Видак“, меѓу другото, се наведува дека Божовиќ со својот раскошен баритон и богатите говорни нијанси остава впечатлив впечаток кај слушателите на програмите на Радио Белград, без разлика дали станува збор за толкување на најважните вести, читање на прозни и теоретски текстови или дизајнирање на звучни заглавија за програми.
„Добар тон и мелодичност на гласот, јасност и разбирливост на говорниот израз, динамична алтернација на нагласени и ненагласени делови од зборови и реченици со одмерена употреба на паузи, логичен тек на вербалното изразување, сигурно разбирање и толкување на содржината што се комуницира, хармонично темпо и ритам на читање, правилно акцентирање и артикулација, тоа се карактеристиките што ги прават неговите интерпретации исклучителни“.
Тој во својата кариера особено ги истакнува емисиите во кои ја чита книгата на Предраг Крстиќ „За пцуењето“, во која на јавниот сервис на сериозното радио се слушаат некои од најжестоките српски пцовки.
Тој беше и актер аматер. Татко на три деца.