Потпретседателот на ДУИ, Бујар Османи повторно реагираше на новиот Закон за фер и правична застапеност, опишувајќи го како класичен пример за политичка измама, со убави формулации, но без никаква вистинска гаранција за еднаквост и вклученост.
Според Османи, законите не се градат врз основа на претпоставката за добра волја на владата, туку постојат токму за да го ограничат самоволието и да ги заштитат граѓаните од неправда.
„Многу убави реченици и многу „добра волја“, но нема вистински механизам. Законите не се донесуваат за луѓе со добри намери – тие се донесуваат токму кога недостасува добра волја“, нагласува Османи.
Тој подвлекува дека суштинската разлика помеѓу овој закон и „Балансерот“ е суштинска, бидејќи Балансерот беше конкретен инструмент за спроведување на Амандманот 6 од Уставот, додека новиот закон останува на декларативно ниво.
Според Османи, Балансерот гарантирал вистинска и фер застапеност за сите заедници на секое институционално ниво, заштитувајќи ги не само Албанците, туку и Македонците, Турците, Ромите, Власите и другите заедници.
„Балансерот ги заштити Македонците од паѓање под нивниот државен процент во која било институција, дури и таму каде што не се лидери. Исто така, ги заштити Албанците и другите заедници од институционално исклучување“, нагласува потпретседателот на ДУИ.
Една од клучните вредности на Балансерот, според него, била тоа што ги лиши лидерите на институциите од можноста да избираат според етничките или политичките преференции, принудувајќи ги да се потчинат на објективен, правен и автоматизиран механизам, без воопшто да ја нарушат меритократијата.
„Балансерот не ја заобиколи меритократијата, напротив, ја заштити од политичко заробување“, вели Османи. Тој предупредува дека укинувањето на Балансерот претставува институционална регресија, споредувајќи ја со укинувањето на клаузулите за вклучување кои се стандардни во европските земји.
„Вклучувањето не е мислење или идеолошка мода. Тоа е стандард за функционирање на современите институции“, нагласува тој.
Османи, исто така, истакнува фундаментална правна разлика: „Балансерот“ дејствувал „ex ante“, односно пред вработувањето, спречувајќи го прекршувањето, додека новиот закон дејствува ex post, регистрирајќи ја штетата само откако веќе ќе се случи.
„Балансерот ја претвори еднаквоста од слободна волја во уставна обврска. Овој нов закон го прави спротивното – ја поместува еднаквоста од право во желба, од обврска во јавна политика“, истакнува Османи.
Како заклучок, потпретседателот на ДУИ оценува дека новиот закон не треба да помине, бидејќи претставува пакување на институционално расклопување, со привлечен наслов, но со празна содржина. „Кога законот остава простор, неправдата секогаш ја искористува“, заклучува Османи.