На улица, во барот, во дискотеката и уште каде ли не – речиси сите места се погодни за погледи и насмевки. Додворувањето понекогаш е со зборови, друг пат со шармантен поглед или пак со провокативни дејства.
Познато е дека човекот е способен да употреби секакви средства, за да стави рака на нешто што го сака. Но под услов едниот учесник во флертот да е во врска, мислењата за моралноста на експлицитните приказни се повеќенасочни.
Некои од нас тврдат дека флертувањето би можело да биде секој контакт со друго човечко суштество од спротивниот пол – разговор, комплимент, допир, контакт со очи, користење на заеднички предмети и така натаму.
Често ја осликуваме идејата како непростлив чин на нелојалност и лицемерие. Другото мислење за неверството и искривите очи сепак, е дека тој што се грижи за нив всушност се плаши само од тоа да не биде напуштен.
Страшно ли е тој буквално да погледнува друга? А,кога таа тоа го прави?
Контактот со очи помеѓу две лица за повеќе од 4 секунди често не значи ништо. Но, повторен поглед и трет таков веќе сигурно значи некаква заинтересираност, чиј мотив би можело да биде сексуалното привлекување.
Обично, кога влегуваме во некакви љубовни односи, ние забораваме дека освен розовиот свет на нашата врска однадвор постои еден многу поголем, заситен со безброј други луѓе. А, човекот – тој е социјално суштество има потреба да комуницира со другите, да разменува информации. Флерт е едно такво дружење, размена на впечатоци.
Имајќи ја предвид генезата на флертот како запознавање на другиот, можеби треба да почувствуваме дека кога се дразниме зашто саканиот човек погледнува друг / а, ние чувствуваме страв.
Стравувањата се дека ќе го изгубиме. Инстинктивната реакција е да се држиме до најблиските, за да се зачува врската од работите кои ги прифаќаме за опасни. И така всушност без да сакаме го изолираме од реалноста, што е комуникација на различни нивоа.
Но, додека контактот со очи и комплиментите се некако умерени и адекватни за еден врзан, половиот однос е сосема поинаков феномен. Тоа си е неверство.