Денес, шеќер буквално се наоѓа на речиси сите полици на продавниците, особено во оние производи наменети за деца. Имено, како што објави Science Daily, децата се најголеми консументи на додаден шеќер, без разлика што исхраната со висок процент на шеќер е поврзана со здравствени болести како што се срцевите заболувања, па дури и со нарушена функција на меморијата.
Сепак, помалку се знае за тоа како високата потрошувачка на шеќер во детството влијае на развојот на мозокот, особено на регионите за кои се верува дека се исклучително важни за учење и меморија. Истражувањето предводено од научници од Универзитетот во Џорџија во соработка со истражувачка група на Универзитетот во Јужна Калифорнија за модел на глодар покажа дека секојдневното консумирање на пијалаци засладени со шеќер за време на адолесценцијата ја намалува способноста за учење и паметење во зрелоста.
Групата дополнително покажа дека промените меѓу бактериите во цревата може да бидат клучот за нарушување на меморијата предизвикана од шеќер. Во прилог на оваа теза, научниците откриле дека слични недостатоци на меморијата биле забележани дури и кога бактериите, инаку наречени Парабактерииди, експериментално биле „збогатени“ во цревата на животните кои никогаш не консумирале шеќер.
„Шеќерот на рана возраст го зголеми нивото на овие бактерии, а колку е повисоко нивото, толку полошо ги извршуваат животните на одредени задачи. Откривме дека бактериите сами по себе се доволни да ја нарушат меморијата на ист начин како шеќерот, но исто така ја нарушуваат други видови функции на меморија“, рече Емили Нобл, доцент на УГА Колеџот за семејни и потрошувачки науки.
За време на гореспоменатата студија, на стаорците им била дадена мешавина од шеќер, која е споредлива со комерцијално достапните пијалаци засладени со шеќер. Потоа извршија задача дизајнирана да ја измери епизодната контекстуална меморија или да се потсети на контекстот во кој претходно виделе познат предмет.
„Откривме дека стаорците кои консумирале шеќер рано во животот имале нарушена способност да препознаат дали некој предмет е нов во одреден контекст, задача што стаорците кои не консумирале шеќер можеле да ја извршат“, објасни Нобл. Втората задача ја мери основната меморија за препознавање, односно функцијата на меморија која ја вклучува способноста на животните да препознаат нешто што претходно го виделе. Во оваа задача, шеќерот немал ефект врз меморијата за препознавање на животните.