Одлуката на австрискиот претседател Александар Ван дер Белен да го назначи Херберт Кикл, претседател на екстремно десничарската партија ФПО, на чело на новата влада во земјата предизвика страв во остатокот од Европа.
Посебен страв има поради фактот што Кикл, кој наскоро би можел да стане канцелар на Австрија, во минатото повеќепати јавно го пофали унгарскиот премиер Виктор Орбан. Сличностите меѓу Кикл и Орбан, кого го нарече „модел“ се очигледни.
Како и Орбан, ФПО се потпира на руски гас, многу е критичен кон санкциите против Русија и сака да ја намали помошта за Украина. Она што ја загрижува ЕУ, особено во областите за кои е потребен договор од сите 27 влади, е дека дуото најверојатно ќе работи заедно за да ги блокира големите иницијативи.
Орбан со години е непријатен за Брисел, но иако тој често на крајот попушта на политичкиот притисок – како што беше проширувањето на ЕУ пред нешто повеќе од една година – Унгарија и Австрија заедно би можеле да станат сериозна сила. „Политико“ пишува дека низ призмата на ова пријателство може да се види како Кикл би ја водел Австрија, односно дека оваа земја со својата проруска политика би можела да стане нов „трн во око“ на Брисел и на Европската унија. ФПО има добро документирани врски со Кремљ и режимот на Владимир Путин, и покрај фактот што многу нејзини членови, кои беа горди на тие врски, ја напуштија партијата.
Кикл постојано повторува дека односите на ЕУ со Русија треба да се променат и да се намали поддршката за Украина. Секако, факт е дека Орбан има многу поголема слобода и дека Кикл, дури и да успее да организира влада во Австрија, ќе мора да ги координира сите одлуки со своите конзервативни партнери. Во поширокиот контекст на Европа, назначувањето влада предводена од екстремно десничарската и проруска ФПО би значело зајакнување на „оската“ на овие лидери. Во неа веќе се Орбан и словачкиот премиер Роберт Фицо, а може да им се придружи и Андреј Бабиш, чија партија има предност во предизборните анкети во Чешка.
Со други зборови, Европа наскоро би можела да има четири проруски влади во самиот центар на континентот, што би можело значително да ја забави борбата против руското влијание, особено кога се комбинира со победата на Доналд Трамп на претседателските избори во САД, која исто така беше потребна за да се олесни односот кон Кремљ и Путин.