Турција стои како тампон зона меѓу Западот и Блискиот Исток, еве зошто нејзините проблеми не се само нејзини, а претстојните избори може да имаат последици далеку надвор од земјата, се вели во коментар на весникот “Сабах”.

Турција ќе одржи избори на 1 ноември – 16 партии со    речиси 8500 кандидати и 21 независни кандидати ќе учествуваат во гласањето за 550-члениот на  парламент. 54 милиони регистрирани гласачи во Турција и 3 милиони во странство ќе одлучат што ќе се случи со земјата. На претходните парламентарни избори на 7 јуни 2015 година во Парламентот влегоа 4 партии. Партијата на правдата и развојот (АКП) обезбеди 258 места, а Републиканската народна партија (ЦХП) 132 места. Додека Партијата за националистичко движење (МХП) и Демократската партија на народите (ДПН) останаа со 80 места секоја. За прв пат од 2002 година АКП не успеа да добие мнозинство за да формира еднопартиска влада. Освен тоа, за прв во парламентот влезе една прокурдска партија – ДПН успеа да го помине прагот од 10 отсто за парламентарно претставување. Но откако пропаднаа разговорите за формирање на коалициска влада, Турција требаше да се подготви за предвремени избори. Во исто време во јуни забранетата Курдистанска работничка партија (ПКК) објави крај на примирјето со турската држава, следеше и самоубиствениот напад во Суруч, при што загинаа 32 лица и над 100 беа повредени. Следеа зголемување на терористички напади, операции против ПКК како во земјата, така и надвор од неа, напади на ПКК врз цивили, војници и полицајци.

Последниот бомбашки напад во Анкара овој месец, кој е најкрвавиот терористички напад во поновата историја на Турција со своите 102 жртви и над 500 повредени ја засили загриженоста за стабилноста на Турција. Политичките партии привремено престанаа со предизборните кампањи, кои веќе не се толку гласни и големи, како бевме навикнати. Копретседателот на ДПН Селахатин Демиртас ја обвини турската влада за нападот во Анкара, а истрагите открија дека бомбаши-самоубијци биле поврзани со “Исламска држава”. Курсот на опозицијата и на лидериите  како Демирташ по нападите прави тешко предвидување за иднината на земјата и за процесот на турско-курдско помирување кое беше суспендиран само две години по почетокот . Не е јасно и блиската иднина на Турција, сериозно погодени од тековната граѓанска војна во соседна Сирија. Јавното мислење гледа поврзаност помеѓу насилството во Сирија и зголемувањето терористичките напади во Турција. Земјата го презеде најголемиот бегалски бран во светот и досега потрошила над 7,5 милијарди долари, грижејќи се за 2-та милиони Сиријци кои избегаа од режимот на Асад и “Исламска држава”. Благодарение на силна економија и стабилната политичка позиција Турција може да биде во можност да се справи со проблемот самостојно. Но Турција ризикува да стане нестабилна, ако по сегашните избори повторно не успее да создаде своја влада. Меѓу гласови од 7 јуни западните медиуми не се воздржаа да покажат задоволство од резултатите.

Патрик Кокберн од “Индипендент” напиша на 8 јуни, дека генерално ликот на претседателот Ердоган и АКП бил нарушен, а Турција ќе биде послаба од порано. Но во еден глобализиран свет проблемите на Турција не се само нејзини. Турција стои како тампон зона меѓу Западот и Блискиот Исток. И ако дојде до  нестабилна и несигурна држава, следниотили  оштетениот ќе е Европа. Дури и сега Европа не знае како да се справи со 700 000 бегалци, кои достигнаа до нејзините брегови. Тешко е да се замисли што ќе прави при поголем прилив, ако Турција ја изгуби својата стабилност. Затоа претстојните парламентарни избори се важни за Западот и Блискиот Исток толку колку и за самата Турција.