Додека спасувачите продолжуваат да трагаат по преживеани, земјата се обидува да разбере зошто оваа природна катастрофа – за која Турција наводно се подготвува повеќе од 20 години – предизвика толку голема штета на инфраструктурата.
Дали е тоа затоа што двата земјотреси, првиот со јачина од 7,8, а вториот со јачина од 7,6 степени според Рихтеровата скала, едноставно биле премногу моќни за повеќето згради да ги издржат? Или затоа што зградите не се изградени според современите градежни стандарди? Дали имало невнимание од страна на властите?
Професор Окана Тујсуз, геолошки инженер од техничкиот универзитет во Истанбул, за „Ал Џезира“ вели дека трагичната комбинација на сите горенаведени фактори довела до катастрофата во понеделникот.
– Овде зборуваме за многу силни земјотреси. Првиот беше приближно еднаков на енергијата ослободена во експлозијата на близу 5 милиони тони ТНТ. Вториот беше еднаков на 3,5 милиони тони. Повеќето згради тешко можеа да издржат таква сила, вели тој.
Сепак, постои една земја која е со децении пред остатокот од светот кога станува збор за отпорноста на зградите на земјотреси. Со подвизи на модерното инженерство, Јапонија се справува со бројни силни земјотреси кои би биле катастрофални во остатокот од светот.
How are buildings in #Japan built to withstand #earthquakes?
🎥 @Hashem@Nicochan33 @jblefevre60 @HaroldSinnott @pascal_bornet @FrRonconi @labordeolivier @Shi4Tech @mvollmer1 @Ym78200 @gvalan @KanezaDiane @PawlowskiMario @RLDI_Lamy @Analytics_659 #technology #research #Geology pic.twitter.com/KBSaIzBVov
— Dev Khanna (@CurieuxExplorer) February 7, 2023
Јапонија претрпе бројни земјотреси во текот на својата историја, еден од најлошите беше Големиот земјотрес Канто од 1923 година. Тој беше со јачина од 7,9 степени според Рихтеровата скала, ги опустоши Токио и Јокохама и усмрти над 140.000 луѓе.
По Втората светска војна, јапонската влада воведе низа сè построги мерки за да ги принуди градежниците да градат згради отпорни на земјотреси. Јапонските стандарди за отпорност на земјотреси во објектите се:
Таишин: Ова е минималниот услов за зградите отпорни на земјотреси во Јапонија и налага греди, столбови и ѕидови да бидат со минимална дебелина што може да издржат тресење.
Сеишин: Следното ниво се препорачува за високи згради и користи амортизери кои апсорбираат голем дел од енергијата од земјотресот. Во суштина, слоеви од дебели гумени карти се поставуваат на земја под основата, со што се апсорбираат потресите.
Меншин: Ова е најнапредната форма на згради отпорни на земјотреси во Јапонија, а воедно и најскапата. Самата градежна конструкција е изолирана од земјата со слоеви од олово, челик и гума кои се движат независно од подлогата. Тоа значи дека самата зграда се движи многу малку – дури и при најтешки земјотреси.
Во зависност од локацијата и намената на зградата, јапонските архитекти можат да избираат од многу други карактеристики на зградите отпорни на земјотреси, вклучително и употребата на челична рамка во јадрото на зградата – за разлика од армирано-бетонското јадро вообичаено во западните структури.
Исто така, пожелно е наместо бетонски столбови да се користат дијагонални амортизери, челични греди и столбови, нишала во јадрото или на покривот на објектот, мрежести конструкции кои помагаат во зајакнувањето на зградата…
Многу нови згради се поврзани и со систем за рано предупредување, кој ги предупредува жителите на претстојниот земјотрес. Сè почеста е употребата на паѓачки врати кои обезбедуваат повеќе начини за бегство, како и покриени светла кои ги штитат луѓето во случај светилките да експлодираат.