Во своите мемоари „The 10: A Memoir of Family and the Open Road“, 42-годишната Елизабет Ен (Е.А.) Хенкс ги опишува годините на „збунетост, насилство, лишување од љубов“ што ги доживеала откако нејзините родители се разделиле во 1985 година.
По разводот, нејзината мајка добила основно старателство и Е.А. и нејзиниот постар брат Колин се преселиле од Лос Анџелес во Сакраменто без да го известат нивниот татко.
Е.А. во книгата пишува: „Јас сум дете од првиот брак. Моите единствени сеќавања од моите родители кои се на истото место во исто време се матурата на брат ми Колин, а потоа и мојата матура. Имам само една фотографија на која стојам меѓу моите родители. Најдобрата перика на мајка ми е малку искривена на неа“.
По финализирањето на разводот во 1987 година, Том Хенкс се оженил со актерката Рита Вилсон во 1988 година, со која подоцна ги добил синовите Чет и Труман. Е.А. и Колин ги посетувале татко им, маќеата и полубраќата и сестрите за време на викендите и за време на летните одмори, додека поголемиот дел од времето живееле со нивната мајка во Сакраменто.
Со текот на времето, условите за живот во домаќинството на нејзината мајка се влошиле. Е.А. се сеќава: „Дворот стана толку полн со кучешки измет што беше невозможно да се оди по него, куќата мирисаше на чад. Фрижидерот честопати беше празен или полн со храна со поминат рок, а мајка ми поминуваше се повеќе и повеќе време во својот голем кревет, проучувајќи ја Библијата“.
Е.А. верува дека нејзината мајка страдала од недијагностицирано биполарно растројство, со епизоди на екстремна параноја и заблуди. Ситуацијата кулминирала една вечер кога „емоционалното насилство станало физичко“, по што Е.А. се преселила во Лос Анџелес во средината на седмото одделение. После тоа ситуацијата се сменила – Е.А. живеела со нејзиниот татко во Лос Анџелес, а мајка и ја посетувала само за време на викендите и во текот на летото.
Сузан Дилингам почина во 2002 година од рак на белите дробови на само 49 години. Е.А. се сеќава на нејзината мајка која и се јавила за време на нејзината последна година од средното образование и кажала: „Умирам“.
Преку нејзината книга, Е.А. Хенкс се обидува да го разбере сложеното и проблематично минато на својата мајка, патувајќи во 2019 година по истиот пат по кој патувала со нејзината мајка кога имала 14 години.