Папата Франциск почина на 88-годишна возраст, соопшти денеска Ватикан, еден ден откако поглаварот на Римокатоличката црква, кој закрепнуваше од двојно воспаление на белите дробови, се појави на велигденската миса во специјален автомобил и на балкон, но не отслужи миса.
„Почитувани браќа и сестри, со длабока тага морам да ја соопштам смртта на нашиот свет отец Франциск“, изјави кардиналот Кевин Фарел на телевизијата Ватикан, пренесе Ројтерс.
Првиот поглавар на Римокатоличката црква со латиноамериканско потекло, папата Франциск, е роден на 17 декември 1936 година во Буенос Аирес, а во 2013 година е избран за врховен поглавар на Католичката црква, 266-ти бискуп на Рим, шеф на државата и суверен на Ватикан.
Неговото световно име е Хорхе Марио Бергољо, а официјалното име што го зел е во чест на Свети Франциск Асишки.
Пред да биде избран на конклавата во 2013 година, тој беше кардинал-свештеник, а потоа и надбискуп на Буенос Аирес.
Папата Франциск е првиот језуит и првиот Латиноамериканец, како и првиот член на црковниот ред по Григориј XVI (1831–1846) и првиот неевропеец по Григориј III (731–741) кој ја извршувал функцијата поглавар на Католичката црква.
Хорхе Марио Бергољо има двајца помали браќа и две помали сестри, тој беше фудбалски навивач, поддржувач и почесен член на аргентинскиот прволигаш Сан Лоренцо де Алмагро.
По завршувањето на училиштето, Бергољо дипломирал како хемиски техничар, а во 1958 година влегол во језуитскиот ред и прво студирал хуманитарни науки во Чиле, а по враќањето во Буенос Аирес, филозофија и теологија.
Тој беше обвинет во медиумите за вмешаност во киднапирањето на двајца свештеници кои ги отпушти непосредно пред нивното исчезнување, а самото киднапирање било извршено од членови на аргентинската морнарица за време на диктатурата во мај 1976 година. Адвокатот за човекови права поднесе кривична пријава против Бергољо, како претпоставен во Друштвото на Исус од Аргентина, и таа жалба не ја специфицира природата на неговата вклученост.
Бранителот на Бергољо жестоко ги отфрли сите наводи и тужбата на крајот беше отфрлена.
Бергољо јавно не зборуваше за својата улога за време на диктатурата сè до 2010 година, кога во интервју рече дека криел и заштитил неколку жртви на прогон во Језуитската семинарија, но не кажа колку.
Тој, исто така, раскажал како му помогнал на еден млад човек кој личел на него да избега преку бразилската граница давајќи му ја личната карта и облекувајќи го во свештеничка облека.
Папата Јован Павле Втори го назначи Бергољо на 20 мај 1992 година за помошен епископ на Буенос Аирес и титуларен епископ на Аука, а тој беше прогласен за кардинал во 2001 година.
На конклавата во 2005 година, на која имаа 115 кардинали со право на глас, Бергољо наводно добил 10 гласа во првиот круг, 35 во вториот и 40 во третиот, според извештаите на весниците врз основа на записите во дневникот на анонимен кардинал, но ја повлекол својата кандидатура.
Избран е на 8 ноември 2005 година со тригодишен мандат за претседател на Аргентинската епископска конференција, а на таа функција е потврден на 11 ноември 2005 година.
По оставката на папата Бенедикт Шеснаесетти на 28 февруари 2013 година, започна конклавата на која присуствуваа 115 кардинали.
Во петтиот круг од изборите, на вториот ден од конклавата, кардиналот Хорхе Марио Бергољо, кој важеше за аутсајдер на папските избори поради неговата возраст и нарушено здравје, доби двотретинско мнозинство гласови и беше избран за 266-ти папа, а со тоа и за наследник на Свети Петар.