Големите нафтени компании во САД се најдоа под силен притисок да го зголемат производството бидејќи цените нагло растат. Во исто време, САД, како и ЕУ, бараат повеќе залихи.
Сепак, вестите за нив се лоши, според енергетскиот консултант Wood Mackenzie. Според нивната нова студија, повеќе од половина – 65% од откриените резерви на нафта и гас во светот се под контрола на националните нафтени компании, пренесе Oilprice.
Причината поради која ова е лоша вест е тоа што на овие компании – Saudi Aramco, QatarEnergy и Adnoc од Абу Даби – им се придружуваат руските Роснефт и Газпром, Националната иранска нафтена компанија и венецуелската PDVSA. Овие седум компании, според аналитичарите на Wood Mackenzie, можат да продолжат да произведуваат нафта и гас со сегашните стапки во следните 40 до 60 години, па дури и подолго, доколку го искористат својот слободен капацитет.
Националните нафтени компании направиле 41 отсто од сите нови откритија за нафта и гас од 2011 година, забележуваат аналитичарите. Уделот на новите откритија на националните компании порасна од 2018 година, бидејќи енергетската транзиција ја поттикнува еволуцијата на нивните стратегии за истражување, се вели во извештајот.
Севкупно, нафтените компании во земјата откриле повеќе од 100 милијарди барели од 2011 година, се вели во извештајот, што е двојно повеќе од отворените нафтени компании. Но, за националните компании не е се розово. За разлика од големите играчи, националните компании се полоши во комерцијализацијата на овие нови откритија, забележуваат аналитичарите на Wood Mackenzie.
Тоа, се разбира, може да се промени со вистинскиот поттик. Во моментов, сепак, се чини дека националните компании, особено на Блискиот Исток, немаат многу поттик, особено кога цените почнуваат да паѓаат под тежината на стравувањата од рецесија.
Сепак, останува фактот дека најголемиот дел од веќе откриената нафта и гас во светот, или две третини од нив, се под контрола на само седум компании, од кои четири се предмет на санкции од некои од најголемите светски компании за нафта и гас.
Овие големи потрошувачи, во форма на Европа и САД, се движат кон економски модел кој е многу помалку зависен од фосилните горива отколку што беше порано.
Последните шест месеци, а особено последните три месеци, предизвикаа сериозно преиспитување на приоритетите на ЕУ и Вашингтон. Двете земји од жестоки противници на нафтата и гасот станаа внимателни бранители бидејќи енергетската безбедност ја надминува загриженоста за емисиите за прв пат по години.
Владите на Европа и САД, два од најголемите светски потрошувачи на нафта и гас, веруваат дека оваа промена кон енергетската безбедност ќе биде само краткорочен процес. Нафтата и гасот ќе бидат потребни само уште неколку години, сметаат тие, додека не се изградат доволно фарми со ветерници и соларни фарми.
Сепак, фактот што европските купувачи потпишуваат долгорочни договори за ЛНГ (течен гас) од САД укажува на спротивното. Ова укажува на потврда дека нафтата и гасот можеби ќе продолжат да бидат потребни не со години, туку со децении.
А има само седум компании кои можат да продолжат да ја снабдуваат таа нафта и тој гас во наредните децении. Затоа, иднината им припаѓа на националните нафтени компании