Израел му нанесе големи загуби на Хезболах, либанската шиитска милитантна група поддржана од Иран, и започна ограничена копнена инвазија на јужен Либан, каде што се наоѓа групата. Претходно, израелските сили го убиле долгогодишниот водач на Хезболах, Хасан Насрала, во прецизен воздушен напад врз седиштето на групата во предградие на Бејрут. Овој напад е голем удар не само за Хезболах, туку и за Иран, клучен сојузник и посредник во регионалните конфликти.
Според извештајот во „The Economist“, обезглавувањето на Хезболах – со смртта на Насрала и неколку клучни команданти – може да го принуди Техеран да ги засили своите одвраќања, вклучително и забрзување на развојот на нуклеарно оружје. Оваа можност станува поверојатна откако Израел најави остар одговор на иранскиот ракетен напад, што дополнително ги подгрева тензиите во регионот.
Со елиминацијата на Насрала, израелските сили не само што го ослабеа Хезболах, туку и зададоа тежок удар на целата структура на т.н. иранска „оска на отпор“. Оваа оска вклучува проирански прокси групи што ги користи Иран за конфликт со Израел и за поткопување на западните интереси на Блискиот Исток. Сличен удар му беше зададен на Иран во Појасот Газа, каде што израелските сили уништија голем дел од инфраструктурата на Хамас, намалувајќи ја способноста на Иран да претставува посериозна закана за своите противници.
Овие порази би можеле да го принудат Техеран да се сврти кон својата нуклеарна програма, според „The Economist“, бидејќи тоа би бил најефективниот начин за Иран да се спротивстави на заканите во случај на дополнителни напади на Израел или Западот.
„The New York Times“ носи поинаков агол на темата, посочувајќи дека иако има многу шпекулации за брзината на напредокот во иранската нуклеарна програма, експертите веруваат дека на Техеран ќе му треба најмалку една година да развие функционална нуклеарна бомба. Иако Техеран тврди дека неговата нуклеарна програма е чисто цивилна, аналитичарите предупредуваат дека Иран би можел да го намали времето потребно за производство на нуклеарно оружје, особено ако одлучи да го забрза процесот.
Нуклеарни експерти како Хјустон Г. Вуд и Зигфрид С. Хекер тврдат дека Иран е сè уште далеку од создавање функционално оружје бидејќи процесот не е едноставен. Дури и ако Техеран брзо збогати доволно ураниум, ќе бидат потребни месеци или дури години да го претвори тој материјал во нуклеарна боева глава. Развојот на софистицирана нуклеарна технологија и металургија, заедно со тестирањето на оружјето бара прецизност и време, поради што експертите сметаат дека нуклеарната закана од Иран не е неизбежна.
Иако често се дискутира за временската рамка во која Иран може да произведува нуклеарно гориво, вистинскиот предизвик лежи во сложените технички процеси неопходни за тоа гориво да се претвори во оружје. Освен тоа, на Иран ќе му требаат неколку нуклеарни боеви глави пред да се осмели да тестира или употреби, за да избегне да остане без „муниција“.
Како заклучок, иако иранската нуклеарна програма брзо се развива, експертите веруваат дека на Техеран му треба уште многу време и напор за да развие функционална нуклеарна бомба, што ја прави неверојатна непосредна нуклеарна закана.