Поради древните Олимписки игри, војните беа запрени во античка Грција, каде што беа основани. Иако модерната верзија од 1896 година е продолжение на оригиналната идеја, нивната историја беше обележана со одредени моменти кога спортот падна во втор план.
Иако имаше ситуации кога речиси никој не размислуваше за спортските резултати, некои ситуации се издвојуваат во однос на другите.
Најновиот пример е настанот од Токио, кога Олимпиското село беше погодено од земјотрес со јачина од 6 степени според Рихтеровата скала, а повеќето спортисти, кои не беа навикнати на такви земјотреси, ги фати паника.
Јапонија, земја која годишно во просек е погодена од 160 земјотреси со повеќе од 5 степени, е една од најтреперените области во светот, но и покрај релативната распространетост на овој вид катастрофа, голем број натпреварувачи во „земјата на изгрејсонцето“ го почувствуваа земјотресот, кој предизвика мала паника, но исто така го привлече вниманието на целиот свет.
Драматичниот момент во главниот град на Јапонија потсети на некои други настани од историјата на модерниот олимпизам, кога сите го следеа развојот на настаните речиси без здив.
Масовно убиство на протестанти – Мексико Сити (1968)
Игрите треба да бидат симбол на мирот, но во 1968 година се случи спротивното. Илјадници луѓе се собраа на улиците на Мексико Сити за да го искажат своето незадоволство од организацијата на Олимпијадата. Полицијата и армијата на Мексико ги опколија демонстрантите на плоштадот „Три култури“, за да на 2 октомври околу 18 часот, на платото на кое беше собирот започнаа да се слушаат истрели. Набргу настана паника, а стотици мртви лежеа на тротоарите, а над илјада беа ранети и повредени.
Масакрот во Минхен (1972)
Група спортисти од Израел одлучија вечерта на 4 септември да ја поминат надвор од Олимпиското село, каде што ја гледаа претставата „Виолинист на покривот“, а потоа отидоа на вечера со ѕвездата на претставата и сонародник Шмуел Роденски, по што се упатиле назад кон местото каде што биле сместени. По враќањето во своите соби, тие легнале, не знаејќи дека членовите на групата „Црн септември“, фракција на Палестинската ослободителна организација, подготвуваат упад.
Откако успешно заробија шест спортисти и пет тренери од Израел, членовите на оваа група побараа да се исполнат одредени услови, како што е ослободување на 234 палестински затвореници од Израел. Германските воени сили се обидоа да изведат изненадувачки напад за ослободување на заробени, но агентите задолжени за тоа се откажаа, што предизвика збунетост и пукање во кое животот го загубија вкупно 17 лица, од кои шест спортисти, пет тренери, еден германски полицаец, како и пет терористи.
Бомба во Атланта (1996)
За време на Летните олимписки игри во Атланта, во Стогодишниот парк, еден од градските плоштади, на 27 јули 1996 година, избувна експлозија додека на него се наоѓаа голем број посетители поради концертот на групата Џек Мек и Срцев удар, кои беа дел од олимписката програма.
Човекот по име Ерик Рудолф ја искористил гужвата и поставил ранец со три рачно изработени бомби. Експлозијата усмрти две лица, додека над сто посетители на настанот беа повредени.
Иако уште долго време по апсењето, тој одби да открие зошто одлучил да постави бомби, Рудолф проговорил во 2005 година, кога открил дека причината е политичка:
„Планот беше да се откажат Игрите, или барем да се создаде впечаток на несигурност, така што улиците ќе се испразнат во областа околу Олимпиското село, со што ќе се намали профитот“, откри тој во својата изјава.