Вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JWST) на НАСА можеби ги открил првите докази за знаци на живот на далечна планета. Телескопот потенцијално открил молекула наречена диметил сулфид (DMS), која, барем на Земјата, ја произведуваат живи организми.
Истражувачите нагласуваат дека сè уште немаат цврсти докази дека ова е навистина детекција на DMS на планета оддалечена 120 светлосни години и дека се потребни повеќе податоци за да се потврди нејзиното присуство. Истражувачите откриле и метан и CO2 во атмосферата на планетата, што би можело да значи дека планетата наречена K2-18b има воден океан.
Професорот Нику Мадхусудан од Универзитетот во Кембриџ, кој го водел истражувањето, за Би-Би-Си изјавил дека целиот негов тим бил „шокиран“ кога ги видел резултатите. „На Земјата, DMS произведува само живот. Поголемиот дел од него во атмосферата на Земјата се испушта од фитопланктонот во морската средина“, рече тој.
Мадхусудан додаде дека откривањето на DMS засега е сè уште пробно и дека ќе бидат потребни повеќе податоци за да се потврди неговото присуство. Тие резултати се очекуваат за една година. „Доколку се потврди, тоа би било огромна работа и чувствувам одговорност ако веќе правиме толку големо тврдење, да ги изнесеме резултатите правилно“, рече тој.
Ова е првпат астрономите да детектираат можно присуство на DMS на планета која орбитира околу далечна ѕвезда. Но, тие пристапуваат кон резултатите со претпазливост, истакнувајќи дека тврдењето направено во 2020 година за присуство на друга молекула, наречена фосфин, која би можела да ја произведуваат живите организми во облаците на Венера, беше оспорена една година подоцна.
И покрај ова, др. Роберт Маси, кој е независен истражувач и заменик-директор на Кралското астрономско друштво во Лондон, рече дека е возбуден од резултатите. „Полека се движиме кон точката каде што ќе можеме да одговориме на големото прашање дали сме сами или не во универзумот“, рече тој.
„Оптимист сум дека еден ден ќе најдеме знаци на живот. Можеби ќе биде ова, можеби за 10 или дури 50 години ќе имаме докази што се толку убедливи што го прифаќаме како најдобро објаснување“, додава тој.
Способноста на планетата да поддржува живот зависи од нејзината температура, присуството на јаглерод и можеби течна вода. Набљудувањата на JWST сугерираат дека K2-18b ги исполнува сите овие услови. Но, само затоа што планетата има потенцијал да поддржува живот, тоа не значи дека таа всушност се развила таму.
Она што ја прави планетата уште поинтригантна е тоа што таа не е од таканаречените карпести планети како Земјата, кои орбитираат околу далечните ѕвезди кои се кандидати за живот. K2-18b е речиси девет пати поголема од Земјата.
Егзопланетите, кои се планети кои орбитираат околу други ѕвезди меѓу големината на Земјата и Нептун, се различни од било што во нашиот Сончев систем. Тие се слабо познати, како и природата на нивната атмосфера, објасни др. Субхаџит Саркар од Универзитетот во Кардиф, кој е уште еден член на истражувачкиот тим.
„Иако овој тип на планети не постои во нашиот Сончев систем, таканаречените суб-Нептуни се најчестиот тип на планета познат во галаксијата досега и тоа ни овозможи да ги одредиме молекулите што постојат во нејзината атмосфера“, рече тој.