„Њујорк Тајмс“ ја носи приказната за спектакуларно растечкиот бизнис со тестови за „Ковид-19“. Проблемот е што само неколку можат да си ги дозволат, но не само тоа.
Весникот ја презентираше новата професионална насока на др. Асме Рашид како „рецепционерка за лични услуги“ или како „консиерж“ во група населби во Ист Енд Лонг Ајленд, Хемптонс. Некои од нејзините клиенти се богати организатори на забави, а други се посложени.
Д-р Рашид го опиша вака како се започна: „Влеговме во тој бизнис со приватни, приватни, приватни настани, каде требаше да потпишам документ како„ тоа што го гледате во оваа куќа не треба да излезе надвор“.
Значи, станува збор за такво ниво на „приватност“ што всушност зборува за тајност.
Нејзината задача е брзо да ги тестира гостите за коронавирус во реално време. Целата процедура трае помалку од 30 минути, ако и толку, рече весникот, а нејзината област на работа е групата населби Хемптонс во округот Сафолк на источниот крај на Лонг Ајленд во близина на Њујорк.
Иронијата е дека во поголемиот дел од таа област со нешто помалку од милион и пол жители, тестирањето е сè уште со многу слаба инфраструктура. Приватно, трошоците за тестирање се меѓу 150 и 500 долари по тест. Уште полошо, повеќето лекари воопшто немаат комплет за тестирање.
Таша Тод, здравствен работник од Далас, коментира за „Њујорк Тајмс“ дека се чувствувала фрустрирана кога се движела во истиот бизнис и сфатила дека многумина ги немаат тие пари.
„Би рекла дека брзите тестови сега се само за богатите. Тие се премногу скапи. Кој би имал од 150 до 500 долари додека е принуден да лежи дома во рецесија?“
Богатите им се јавуваат на овие лекари кога некој повикува некого да преспие во неговата куќа или на скара, или ако некој организира свадба.
„Секој пат кога ќе се одржи забава, побарувачката се зголемува“, рече д-р. Рашид.
Нејзината работа стана нагло популарна по скандалот со концертот „Safe&Sound“, организиран од шефот на „Голдман Сакс“. Тоа беше, наводно, „драјв-ин“ концерт , но наскоро на социјалните мрежи излегоа фотографии од публика што танцуваше околу сцената.
И додека повеќето земји треба да чекаат помеѓу седум и дури 14 дена за резултатите од тестот, нејзините тестови се подготвени за помалку од 30 минути. Тестовите се разликуваат по тоа што некои реагираат на антитела, некои на антигени, а некои на вирусен генетски материјал. Нејзините клиенти се организатори на големи забави дома, други се компании кои организираат забави, а трети се лица кои преземале ризик по дива ноќ без доволно претпазливост.
Проблемот е во тоа што д-р. Деметре Даскалакис од Службата за контрола на болести на градот Њујорк не го смета овој тест 100 проценти сигурен.
Д-р Рашид тврди поинаку: „Не, овој тест е 100 проценти сигурен“.
При понатамошно препукување на двајцата преку пенкалото на Њујорк Тајмс, се дознава дека проблемот не е што брзото коронастирање би било непрецизно, туку дека нешто или потврдува или не го потврдува само во одреден контекст.
Даскалакис објаснува голем број причини зошто овие резултати се сè уште само прелиминарни. Тој наведува дека некои тестови стануваат позитивни едвај 48 часа по изложување на лице на ризик, дека треба да се земе предвид периодот на инкубација, дека дури 10 дена по изложеноста на вирусот исходот од тестот сè уште не е конечен: „Не можете да одите на приватна забава една недела пред да одиш да ја посетиш баба ти “.
Џои Шетлер (51), музичар кој настапи на еден ваков прием пред 120 луѓе на 23 јули, опиша дека тој и неговата девојка морале да соопштат кога ќе дојдат, за да можат да ги пречекаат со тестови, дека влегле во автомобил, се тестирале и чекале во возилото околу 20 минути.
И тој и девојката испаднале негативни и врескале од радост кога дознале.
Сепак, се работи за САД, каде досега починаа 170.000 луѓе од „Ковид-19“, а едно од местата што минаа низ пекол беше токму Њујорк и околината.
Центарот за превенција и контрола на болести се чини дека успеа да го спречи применувањето на ваквите тестови. Секако, во случај на големи, луксузни хотели што повеќе не ги применуваат затоа што тие прифатија дека со тоа „создаваат лажно чувство за безбедност“.