Еден месец по постигнатиот договор за извоз на жито од Украина преку Црното Море на 22 јули, дваесетина бродови ги напуштија украинските пристаништа.
На тој ден во Истанбул беше потпишан договор со посредство на ОН, со кој беше прекината повеќемесечната блокада на Црното Море од руски воени бродови и украински морски мини.
Украинската управа на пристаништа соопшти дека во првиот месец на светскиот пазар излегле околу 600.000 тони жито. Таму имаат амбициозни планови наскоро да имаат сто бродови месечно што пловат од Одеса и други пристаништа.
Но, патот дотаму е трнлив. Бидејќи само пет бродови досега стигнале во регионот на Одеса за да подигнат храна, од кои еден е под покровителство на ОН со цел што поскоро да стигне до Етиопија, каде историските суши оставаат милиони луѓе на работ на гладување.
Останатите бродови кои испловија се оние кои со месеци се заглавени во пристаништата.
„Потпишувањето на нови транспортни договори оди многу невешто“, вели Павло Мартишев од Киевското економско училиште. Играчите на пазарот навистина не им веруваат на Русите и сметаат дека може да има изненадување“.
„Трошоците за транспорт варираат многу, често во рок од само еден ден. Понекогаш има информации за руски напади во регионот на Одеса, или на пристаништето во Николаев, понекогаш руски ловци го надлетуваат демилитаризираниот морски коридор кој е наменет за безбедно поминување на бродовите“, вели Мартишев.
Во претходната анализа, овој економист пресметал дека Украина може да добие дополнителни пет милијарди долари преку извоз на жито. Тие пари дефинитивно добро би им дошле. Но, сега Мартишев не е сигурен дека оптимистичката пресметка ќе се оствари.
Генадиј Иванов, управител на логистичката компанија БПГ Шипинг, точно знае што се случува. Неговата компанија веќе десет години ја организира рутата на контејнерски бродови до Јемен зафатен од војна. Тој вели дека и сега му е тешко да ги убеди бродските компании да испратат бродови во неговиот роден град Одеса.
„Само мал дел од нив постојано работат во потенцијално опасни региони како Западна Африка или Јемен, а мал дел сега се подготвени да заминат во Украина“, вели Иванов.
За такви патувања, превозниците треба да плаќаат премии за ризик на осигурителните компании. „На крајот, ова значително ги зголемува трошоците во споредба со соседните мирољубиви земји како Романија или Бугарија“, вели тој за ДВ.