Првата причина е очигледно логична – Тихиот Океан е најголемиот океан во светот и доколку има проблем со авионот, на пилотот ќе му биде исклучително тешко да најде безбедно место за слетување. Искрено, ниту Алјаска нема многу меѓународни аеродроми, но слетувањето на Алјаска изгледа како одлична опција во споредба со слетувањето во океанот.
Пилотите генерално претпочитаат рути со што е можно повеќе аеродроми. Бројот на авионски несреќи е занемарлив во споредба со бројот на авиони кои полетуваат и слетуваат секој ден од сите светски аеродроми, но тешко е да се замисли нешто пострашно од дефект на моторот на 10 илјади метри над Пацификот.
Иако често се нагласува дека безбедноста е апсолутен приоритет при летање, не треба да заборавиме дека воздушниот транспорт е исклучително профитабилен бизнис, а целта на секоја компанија е да превезува патници по најкраток можен пат, во најмало можно време и во исто време заштедете што е можно повеќе пари. Ова е причината зошто избраните рути се секогаш најкратки можни, ако го исклучиме избегнувањето на одредени природни катастрофи.
Ако ја погледнеме линијата помеѓу Северна Америка и Азија (која го преминува Тихиот Океан) на 2D мапа, може да ни се чини дека оваа линија е најбрзата можна. Сепак, треба да се земе предвид заобленоста на Земјата. Ако го погледнеме истото растојание на земјината топка, која поверно ги прикажува вистинските растојанија помеѓу точките на Земјата, ќе забележите дека ова растојание е значително поголемо.
Невреме и воздушни струи
Додека летате над големи водни површини, постои голема веројатност да поминете низ некоја временска непогода. Авионите релативно лесно ќе ги надминат тропските бури и некои видови урагани, но громовите се особено опасни. На авионите им се советува дефинитивно да ги обиколуваат наместо да поминуваат низ или над нив. Во денешно време ретко се случува авиони да се урнат поради невреме, но силните турбуленции можат да предизвикаат паника и немир кај патниците.
При изборот на рута на летот, исто така е важно да се земат предвид воздушните струи. Тие потекнуваат од тропосферата, најнискиот слој на атмосферата на Земјата. Во тој слој се јавуваат најголем дел од временските (не)прилики. Тропосферата се граничи со стратосферата. Висината на таа граница не е константна, туку се наоѓа на надморска височина од 6 до 19 километри. Токму поради овие осцилации во висина и големите разлики во температурата и притисокот се создаваат силни воздушни струи, кои можат да достигнат брзина и до 320 km/h! Летањето во насока на воздушната струја може значително да го скрати летот, а летањето во насока спротивно на струјата може значително да го забави.