Градот Тонис-Хераклион, сместен на устието на Нил, бил важен комерцијален и религиозен центар на Медитеранот, кој постоел долго пред Александрија да стане моќен центар во 331 година п.н.е. Градот, основан во 8 век п.н.е., бил место за средба на различни култури, а неговата централна атракција бил храм посветен на богот Амон (Амун).
Тонис-Хераклион беше жив и напреден град со важна улога во трговијата, но исчезнал во 8 век п.н.е. Се верувало дека не оставил никакви траги зад себе, и некои научници дури се прашувале дали воопшто постоел или бил само дел од легендите. Сепак, во 2000 година, францускиот археолог Франк Годио и неговиот тим од Европскиот институт за подводна археологија (IEASM) направија историско откритие кое ги ревидираше претпоставките за ова место.
По истражувањата започнати во 1996 година, тимот на Годио успеа да го пронајде градот на длабочина од 10 метри под морето, шест километри од египетскиот брег, во заливот Абу Кир. Местото ги потврди сите претпоставки и откри дека Тонис и Хераклион всушност биле еден град, познат под различни имиња во Грција и Египет.
Тимот пронајде бројни археолошки остатоци, вклучувајќи храмови, колосални скулптури и разни артефакти, како што се монети и керамика, кои ја потврдуваат важноста на градот помеѓу 6-тиот и 4-тиот век п.н.е. како еден од центарите на медитеранската трговија.
Најзначајното откритие било статуата на богот Хапи, богот на Нил, висока 5,4 метри, изработена од црвен гранит. Ова е најголемата статуа на овој бог која некогаш била пронајдена во Египет.
Археолозите исто така откриле 700 сидра и 79 бродови, што зборува за активна поморска трговија и комуникација со други цивилизации во регионот. Градот бил исто така важен религиозен центар, познат по славата на Мистериите на Озирис, кои се одржувале секоја година. Во овие церемонии, Озирис патувал во церемонијален брод од храмот на Амон-Гереб до светото место во Канопус. Ова откритие го потврдува значењето на Тонис-Хераклион и ја осветлува неговата важност во историјата на Египет и Медитеранот.