Од 2007-та по приемот на Бугарија и Романија, ЕУ и Балканот ја играат играта која во бриселскиот еврократски жаргон се опишува како „ние се преправаме дека се прошируваме, а тие се преправаат дека се реформираат“ .
Оваа сцена на театарот на апсурдот почна да боде очи со бруталниот руски упад во Украина и порастот на руските апетити кон Балканот. Новата геополтичка реалност ги разбуди лидерите на европските држави кои конечно почнаа да размислуваат за модалитетите на реанимација на процесот на проширувањето. На чело на ова мисија застана Германија со нејзината социјал – демократска влада и нивните зелени коалициски партнери. На Германците им се придружија и Шпанија, Португалија, Италија, Белгија, Луксембург…како и некои држави од иточното крило на ЕУ. Актуелниот геополтички земјотрес ја разбуди дури и Франција.
Се разбира ЕУ не би била тоа што е ако овие случувања не се пропратени со конфузија која се растегнува од инертниот отпор кон прием на нови земји членки се до објективните причини кои ја кочат европската констурукција да апсорбира нови членови.
Целата колумна на следниот линк!