Целиот свет го задржува здивот додека го чека одговорот на Америка за убиството на тројца нејзини војници во Јордан. Ако претседателот Џо Бајден тргне по патот на директна одмазда на територијата на Иран, за која верува дека стои зад милитантните групи кои го извршија нападот со беспилотни летала врз базата „Кула 22“ на 28 јануари, тоа може да биде почеток на брутална војна, чии последици е тешко да се предвидат и кои ќе можат да се почувствуваат насекаде низ светот.
Втората опција е тешко или „симболично“ бомбардирање на ирански и милитантни пунктови и други цели во Ирак и Сирија, со надеж дека Техеран нема да изврши напади врз американските бази. Сепак, по терористичкиот напад во Керман, прашање е дали Техеран ќе има трпение или ќе биде во искушение да го тестира својот моќен арсенал балистички ракети врз изобилството на американски цели во регионот.
За жал, судејќи според натписите во американските медиуми, одмаздата веројатно нема да биде симболична, туку посилна од оние што претходно ги спроведе Пентагон, пишува Си-Ен-Ен врз основа на неименувани функционери. Тие нагласуваат и дека Пентагон и Белата куќа не сакаат да „телеграфираат“, односно да ги објават своите планови.
Дополнителен проблем е што Џо Бајден е под зголемен притисок да одговори на начин што „засекогаш би ги запрел нападите“. Проиранските групи ги нападнаа американските воени објекти во Ирак и Сирија повеќе од 160 пати откако Хамас започна напад врз Израел на 7 октомври. Кога конечно ја преминаа „црвената линија“ со убивање на војниците, неколку републикански неоконзервативни сенатори повикаа САД да го бомбардираат Иран за да испратат јасна порака.
Директната одговорност ја презеде Исламскиот отпор, кој обединува различни проирански групи во Ирак, а самиот Техеран силно негира каква било вмешаност.
„Како што претходно јасно кажавме, групите на отпорот во регионот одговараат на воените злосторства и геноцидот на ционистичкиот режим кој убива деца. Тие не добиваат наредби од Исламската Република Иран“, се вели во соопштението на портпаролот на министерството за надворешни работи на Иран, Насер Канани.
Се чинеше дека никој во Вашингтон не ја послушал оваа изјава, а државниот секретар Ентони Блинкен рече дека атмосферата на Блискиот Исток не била толку опасна „барем од 1973 година, а веројатно и пред тоа“. Тоа е годината кога изби војната во Јом Кипур меѓу Израел и соседните арапски држави, која заврши со израелска победа.
Блинкен додаде дека одговорот на САД може да биде „на повеќе нивоа, фазен и одржлив со текот на времето“. Што точно значи ова, секако е невозможно прецизно да се протолкува, а според гореспоменатите официјални лица кои зборувале за Си-Ен-Ен, САД намерно не даваат јасни информации за тоа од каде точно дошол фаталниот дрон и кој го лансирал за да се одржи факторот на изненадување.
„Ништо не симнавме од масата“, изјави неименуван воен претставник за американскиот медиум, мислејќи на опциите за воена операција.
Беспилотното летало исто така летало ниско, потенцијално дозволувајќи му да ја избегне воздушната одбрана на базата. Тоа се приближило до базата во исто време кога американски дрон се враќал од мисија. Тоа веројатно предизвика конфузија и можеби го одложило одговорот на противвоздушната одбрана, наведоа официјални лица.
„Знаеме дека Иран ги поддржува овие групи и затоа тие имаат отпечатоци од прсти за ова, но не можам да ви кажам повеќе во однос на тоа кој го режираше“, рече Сабрина Синг, заменик-секретар за печат на Пентагон, на брифингот во понеделникот.
Сепак, надежта дека нема да има директни удари врз Иран е инспирирана од изјавата на портпаролот на Белата куќа за национална безбедност, Џон Кирби, кој тврди дека САД работат на деескалација.
„Ние не бараме војна со Иран. Не бараме поширок конфликт на Блискиот исток. Всушност, секоја акција што ја презема претседателот е дизајнирана да деескалира, да се обиде да ги намали тензиите“, рече Кирби.