Европските автомобилски гиганти се најдоа во парадоксална ситуација – додека продолжуваат да развиваат електрични возила, тие исто така инвестираат огромни суми пари во одржување на производството на мотори со внатрешно согорување.
Оваа стратегија на играње на два фронта може да изгледа како паметна претпазливост на прв поглед, но всушност претставува опасна и погрешна пресметка што може да ја чини Европа нејзината доминантна позиција во автомобилската индустрија.
Угледниот германски медиум „Фокус“ укажува на клучен проблем: развојот на нови платформи за обични автомобили со модерни мотори и системи за контрола на емисиите бара милијарди евра инвестиции. Овие огромни инвестиции доаѓаат во најлош можен момент – токму кога електричните автомобили достигнуваат ценовна конкурентност со традиционалните возила.
Технолошкиот напредок на електричните возила е видлив: батериите овозможуваат сè поголема автономија, времето на полнење е драматично скратено, додека во исто време цените на горивото за возила со SUS мотори растат поради даноците на CO2. Сите индикатори укажуваат дека електричната мобилност е на работ на експлозивен раст.
Кина не чека – Кина напаѓа
Кинеските производители не губат време на дилеми. Нивната стратегија е јасна и ефикасна – тие нудат електрични автомобили кои се технолошки напредни и достапни (иако во моментов ограничени од царински бариери), но исто така произведуваат возила со конвенционални мотори по цени со кои Европа не може да се натпреварува.
Брендови како SAIC, Chery и Geely докажаа дека можат да испорачаат квалитет што им конкурира на европските, само по значително пониски цени. Оваа ситуација се заканува со ценовна војна на двата фронта – и електрични и конвенционални автомобили – а Европа влегува во оваа битка поделена и ослабена од дисперзирани ресурси.
Каде лежи вистинската шанса на Европа?
Вистинскиот ас во ракавот на европската индустрија е електричната мобилност. Европските производители веќе изградија солидна технолошка предност, имаат препознатлив квалитет на изработка, силни брендови и развиени дистрибутивни мрежи низ целиот свет. Она што сè уште недостасува е масовно производство што би овозможило економии на обем и со тоа значително намалување на цените.
Враќањето на моторот со внатрешно согорување е двојно катастрофално – тоа не само што ги зголемува трошоците, туку и го одвлекува вниманието и ресурсите од она што треба да биде единствениот највисок приоритет. Ја забавува целата трансформација на индустријата.
Патот напред
Опстанокот и просперитетот на европската автомобилска индустрија зависат од три клучни фактори: драстично намалување на трошоците за производство на електрични возила, брз развој на инфраструктурата за полнење и максимално искористување на постојните технолошки предности.
Враќањето кон моторот со внатрешно согорување не е прагматизам – тоа е сентименталност за минатото. И додека Европа се препушта на носталгија, можеме само да се надеваме дека кинеските производители нема да се пробијат на пазарот и да го урнат она што некогаш беше моќна европска автомобилска индустрија – индустрија која тврдоглаво одбива да се откаже од минатото.