Српскиот професор и црковен аналитичар Зоран Чворовиќ оцени дека денешната одлука на Соборот на Српската православна црква (СПЦ) е „донесена со цел да се стави крај на македонскиот раскол има историско значење“ – за неа и за сите помесни православни цркви, но и Православните Словени, истакнувајќи дека претставува сериозен удар на папистичките претензии „на вселенскиот патријарх Вартоломеј.
„Пред сè, мора да се поздрави одлуката на Светиот синод на Македонската православна црква (МПЦ) да прифати автономија во рамките на СПЦ, која му беше дадена со акт на Светиот архиерејски синод на СПЦ уште во 1959 година“, изјавил за српските медиуми историчарот Чворовиќ.
Според него, „македонските владици конечно после толку децении покажале зрела канонска свест и пастирска одговорност за спасението на своето стадо“.
„Денешната одлука на Светиот архиерејски синод на СПЦ целосно ги поништи дејствијата на неканонскиот акт на Цариградската патријаршија од 9 мај, која ја призна „МПЦ“ како канонска црква“, нагласил Чворовиќ, како и дека е потврдено дека Српската црква има јурисдикција над автономната МПЦ, а не Вселенската патријаршија.
Тој нагласил дека ова „нанесе сериозен удар на папистичките тврдења на патријархот Вартоломеј и неговиот обид другите помесни цркви да ја признаат наводната апелациона јурисдикција на Цариградската патријаршија, врз основа на која беше донесен неканонскиот акт од 9 мај.
Тој посочил и дека „прашањето за конечното име на Македонската црква Светиот архиерејски синод на СПЦ го поврза со договорот што ќе биде постигнат со сите помесни православни цркви, а не само со хеленските“.
Тој рече дека тоа е „значаен придонес за зачувување на единството на Вселенската православна црква, како и за единството на православните балкански Словени, а во исто време тежок удар за панелинските аспирации на фанариотите“.
Според него, за конечно да се воспостави „литургиско и канонско единство меѓу СПЦ и МПЦ“ како автономна црква во рамките на СПЦ, потребно е да се изменат одредбите од највисокиот организациски акт „МПЦ“, и да се почитува Собранискиот акт од 1959 година „ги обезбедуваат соодветните вистински и почесни права на српскиот патријарх“.
„Дури потоа може да се каже дека процесот на нејзиното враќање во пазувите на Мајката црква е завршен“, рекол Чворовиќ.