Црна Гора нема да има право на вето само за едно нешто што го имаат земјите кои се автохтони во Европската Унија, а тоа е можноста за ставање вето на преговарачкиот процес со други земји кандидати за членство во ЕУ, изјавија за подгорички „Вијести“ добро информирани извори за преговарачкиот процес на Црна Гора со ЕУ. Во сите други случаи – освен ако не станува збор за таканаречени заштитни мерки кои се временски ограничени од шест месеци до неколку години – Подгорица ќе има право на вето, како и секоја друга земја-членка на ЕУ.
Со други зборови, Црна Гора нема да може да ги оствари своите интереси и цели во билатералните односи со користење на преговарачкиот процес, како што прават Хрватска или Бугарија за Македонија, со кандидатите од Западен Балкан за членство во ЕУ, плус Украина и Молдавија. Ова ќе важи и за Албанија и за секоја идна земја-членка на ЕУ.
Ова е стар германски предлог кој е целосно усвоен од голем број земји-членки на ЕУ и практично постои консензус во Унијата дека оваа мерка треба да биде вклучена во Договорот за пристапување на Црна Гора со ЕУ. Албанскиот премиер Еди Рама веќе јасно стави до знаење дека Тирана нема да има проблем да се откаже од своето право на вето врз другите членки на ЕУ, напротив, со задоволство ќе се откаже од него.
„Не треба да бидете многу упатени во европско-балканските односи за да разберете дека главната движечка сила зад германскиот предлог е превентивното дејствување, така што Србија не може да го блокира Косово или, обратно, Приштина да постави бариера кон Белград. Со оглед на тоа дека Србија нема сериозно да се приближи кон ЕУ сè додека е на власт сегашниот режим во Белград, а Косово сè додека Албин Курти е на чело на владата во Приштина, ова е прашање на долгорочна превенција“, коментираат од „Вијести“.
Патем, продолжуваат оттаму, приказната за укинувањето на правото на „вето“ за новите членки ја објавија одредени германски тинк-тенкови и новинари во Брисел. Комесарката Марта Кос го објасни ова во интервју за „Фајненшл тајмс“, но нејзините одговори беа погрешно протолкувани. Текстот во англискиот дневен весник беше корегиран, но речиси никој не обрна внимание на корегираната верзија, бидејќи приказната за укинувањето на ветото им се допадна на дел од јавноста, а други ја сметаа за привлечна приказна за зголемување на кликовите и привлекување внимание.
Комесарката Кос не зборуваше за негирањето на правото на вето, туку за заштитни мерки кои веќе беа применети претходно и беа вклучени во нивните договори за пристапување од страна на Бугарија, Романија и Хрватска. Тоа се задачи, главно спроведување на усвоените реформи според европските стандарди, кои новите членки мораа да ги исполнат за да станат рамноправни членови во соодветните сектори.