Таканаречениот „добар“ холестерол можеби не е толку добар како што изгледа и може да предизвика сериозни здравствени проблеми, сугерираат истражувањата.
„Добриот“ (HDL) холестерол, кој обично се смета за корисен за здравјето, може да биде поврзан со зголемен ризик од тежок глауком – барем кај оние над 55 години – според резултатите од големо истражување, објавено во British Journal of Ophthalmology.
Парадоксално, „лошиот“ (ЛДЛ) холестерол, кој обично се смета за штетен по здравјето, може да биде поврзан со помал ризик од глауком, состојба која го оштетува оптичкиот нерв, што потенцијално води до неповратно губење на видот или целосно слепило.
Новото истражување ја предизвикува конвенционалната мудрост за тоа што е добро, а што е лошо за здравјето на очите и сугерира дека третманот на пациентите со високи нивоа на маснотии во крвта кои се изложени на поголем ризик од глауком можеби ќе треба да се преиспита, велат научниците.
Се предвидува дека бројот на заболени од глауком би можел да достигне околу 112 милиони до 2040 година. Факторите на ризик вклучуваат возраст, етничка припадност, зголемен очен притисок и семејна историја на болеста, објаснуваат истражувачите.
Абнормално високите нивоа на циркулирачки масти (липиди) во крвотокот се поврзани со состојби на очите, како што се макуларна дегенерација и дијабетична ретинопатија. Неодамна објавеното истражување, исто така, сугерира врска со глауком, но наодите се неконзистентни и не е јасно кој тип на липиди може да бидат највлијателни.
За да ја докажат оваа врска, истражувачите вклучија 400.229 учесници на возраст од 40 до 69 години во студијата за UK Biobank. Сите учесници пополнија анкета, беа интервјуирани и беа подложени на стандардни тестови на крвта, вклучително и оние за мерење на маснотиите во крвта, според Medical Xpress.
Нивното здравје било следено во просек 14 години, за кое време 6.868 учесници (речиси два проценти) развиле глауком. Во споредба со учесниците кои не развиле глауком, оние кои развиле глауком генерално биле постари и не биле бели. Тие имаа повисок HDL, но понизок LDL холестерол и поголем сооднос помеѓу половината и колковите (што укажува на централна дебелина).
Учесниците кои развиле глауком, исто така, имале поголема веројатност да бидат поранешни пушачи, да земаат лекови за намалување на холестеролот во крвта (статини) и да имаат поголема преваленца на дијабетес, висок крвен притисок и кардиоваскуларни болести.
Но, анализата на резултатите од тестовите на крвта покажа дека повисоките нивоа на добар HDL холестерол се поврзани со зголемен ризик од глауком, додека повисоките нивоа на лошиот LDL холестерол, вкупниот холестерол и триглицеридите се поврзани со помал ризик.
Оние со највисоко ниво на HDL холестерол во крвотокот имале 10 проценти поголема веројатност да развијат глауком од оние со најниски нивоа, при што секое зголемување (стандардно отстапување) е поврзано со пет проценти поголем ризик.
Слично на тоа, учесниците со највисоко ниво на LDL холестерол и триглицериди имале осум проценти и 14 проценти помали шанси да развијат глауком од оние со најниски нивоа. И секое (стандардно отстапување) зголемување на LDL холестеролот, вкупниот холестерол и триглицеридите ги намалија ризиците за четири проценти.
Сепак, овие набљудувани асоцијации постоеле само кај оние над 55-годишна возраст, без значајна поврзаност забележана кај оние на возраст од 40 до 55 години. На резултатите од студијата влијаел и полот и видот на глаукомот.
Истражувачите создадоа резултат за полигенски ризик – број кој обезбедува персонализирана мерка за генетска подложност на болести со комбинирање на информации за генетски ризик од целиот геном.
Ова покажа дека секој дополнителен генетски ризик е поврзан со пет проценти поголеми шанси за развој на глауком. Но, немаше значајни индивидуални асоцијации помеѓу LDL холестеролот, вкупниот холестерол или триглицеридите и глаукомот.
Бидејќи ова беило набљудувачка студија, од неа не може да се извлечат цврсти заклучоци за причината и последицата. Исто така, научниците признаваат различни ограничувања на нивните наоди, вклучително и дека примероците од крвта не биле земени по постот и дека биле земени само во еден момент од времето.
Исто така, наодите можеби не се применливи за други етнички групи, бидејќи учесниците во UK Biobank се претежно со европско потекло.
„Овие наоди ги предизвикуваат постоечките парадигми за „добриот“ и „лошиот“ холестерол во однос на здравјето на очите. Ова може да поттикне реевалуација на стратегиите за управување со липиди кај пациенти со ризик од глауком“, сугерираат истражувачите, и покрај ограничувањата на оваа студија.