Судската одлука за поништување на изборот на Елизабета Дуковска за уставна судијка предизвика реакции и прашања за правната основа на пресудата. Управниот суд донесе одлука со која го поништи изборот на Дуковска од април 2023 година, бидејќи постапката за избор на кандидатите, според нив, не била спроведена правилно.
Според судот, Судскиот совет при предлагањето на кандидатите не постапил согласно законските правила, оти требало да гласа за сите тројца предложени кандидати, а не само за првопредложената Дуковска, која тогаш доби 11 од 13 гласа. Тужбата за поништување ја поднесе другата кандидатка, Антоанета Димовска, која е членка на Судскиот совет.
Елизабета Дуковска, во интервју за „360 степени“ го критикува судскиот документ, нарекувајќи го повеќе статија за обука на млади правници отколку пресуда. Таа посочува дека во пресудата нема фактичка анализа или детално образложение, туку само правна интерпретација на правилата што, според неа, се мешаат и се нецелосно применети.
Покрај тоа, Дуковска нагласува дека членовите на Судскиот совет имале пристап до сите потребни досиеја и информации за кандидатите, што според неа ги негира тврдењата дека советот немал доволно податоци за праведно гласање.
Во однос на тужбата на Антоанета Димовска, Дуковска изрази сомнеж дека членството на Димовска во Судскиот совет можеби влијаело врз одлуката на Управниот суд. Таа тврди дека иако не може да докаже директно влијание, „стравот е природна реакција“ кога некој што одлучува за судијската кариера е вклучен во вакви постапки.
Исто така, Дуковска не верува дека нејзиниот избор е резултат на политички притисок, иако признава дека времето на донесување на пресудата изгледа како да се поврзува со актуелниот случај за законот за јазиците, каде што таа беше известителка. Судиите од Уставниот суд јавно и изразија поддршка по објавата на пресудата, оценувајќи дека се работи за преседан.
Дополнително, Дуковска посочува технички недостатоци во пресудата, како што е отсуството на стандардниот формален вовед „Во името на граѓаните на Република Северна Македонија“, што ја наведува да се сомнева дали пресудата била изготвена во редовниот судски систем или „донесена однадвор“.
Засега од Судскиот совет нема официјален став за поништувањето на изборот, ниту пак информации за понатамошните чекори. Овој случај го отвора прашањето за транспарентноста и правилноста на постапките за избор на судии во високи судски тела и покажува колку сложена и деликатна може да биде судската и правната политика во земјата.