Јазот помеѓу продажната цена што сопствениците ја бараат, претежно произволно, и цената што купувачите се подготвени да ја платат се зголемува. Често се забележува дека недвижности стари над 30 години, без реновирања, се нудат по цени слични на новоизградените домови во истата област.
Оваа ситуација има значително влијание врз функционирањето на пазарот на домување, бидејќи од една страна многу заинтересирани купувачи се целосно разочарани и ја одложуваат својата одлука за купување, а од друга страна обемот на купувања и продажби значително се намалува, што сега се одразува и на буџетските приходи од данокот на пренос на имот.
Овие приходи се намалија за 4,62% годишно во првите осум месеци од оваа година, иако продажните цени се зголемија за приближно 10% во текот на изминатата година.
Како што објаснува за „Катимерини“ Ана Мокаку, раководител на агенцијата за недвижности „Њу лајф“, „факт е дека има продавачи кои се понесени од зголемувањето на продажните цени што се случи во последните години, по 10-годишна криза. Фактот дека многу од нив продаваат без непосредна потреба од пари води до нарушувања, бидејќи цената што се бара често се приближува до онаа на новоизграден стан во истата област“.
Според неа, вообичаените аргументи на продавачите се многу добрите материјали од кои е направен имотот и добрата површина, но се игнорираат други елементи, како што е фактот дека нема да биде толку енергетски ефикасен во споредба со модерната градба.
На пример, стан изграден во 1960-тите и без реновирање бил понуден од неговиот сопственик по цена од 5.000 евра за квадратен метар, едноставно затоа што се наоѓа во историскиот центар на Атина, но без да нуди поглед на Акропол. Секако, оваа куќа никогаш не била продадена.
Многу високи наведени цени се забележани и за стари куќи во јужните предградија, едноставно поради нивната близина или близината до проектот во Елинико.
„Имавме случај на стан стар 30 години, без реновирање, кој имаше цена од 4.500 евра/кв.м.“, вели Мокаку.