Животот на Сара Молин ја отсликува длабочината на проблемите на Хаити. Пред една година, овaa 20-годишничка бил студент по информатика и живеел во предградијата на главниот град Порт-о-Пренс. Сепак хаосот во Хаити кој брзо станува, ги изневери повеќето млади луѓе меѓу кои е и таа.
Месечните превирања и политичката нестабилност по атентатот во јули 2021 година на претседателот Џовенел Моис кулминираа со сегашниот бран на екстремно насилство од бандите. Борбите веќе однесоа многу илјадници жртви, од оние чии тела лежат расфрлани по улиците, до други како Сара и нејзиното семејство кои беа принудени да го напуштат својот дом минатиот август и сега живеат во напуштено кино, пишува Би-Би-Си.
Околу 100 семејства поставија импровизиран камп во зграда која вообичаено не би се сметала погодна за живеење на луѓе. Нема канализација или проточна вода, а Сара вели дека нивните секојдневни борби да најдат храна стануваат критични.
„Некогаш наоѓаме храна, понекогаш не“, објаснува таа со уморен глас. Додека го држи своето мало куче – целото нејзино пошироко семејство е сместено во напуштеното кино Рекс, а притоа Сара изгледа како многу постара жена.
„Одам на училиште без храна, го поминувам денот гладен и потоа легнувам без ништо во стомакот“, објаснува Сара.
Многумина во кампот се болни. Сара вели дека болестите се шират низ нивната заедница. Лековите често се премногу скапи со оглед на тоа што нивниот буџет за храна едвај стигнува и за основните работи.
„Со шест долари можеме да обезбедиме храна за четиричлено семејство за еден ден“, вели Сара. Во деновите кога не можат да ги соберат тие средства, зависат од донации и помош.
„Понекогаш луѓето се однесува како да ни прават услуга кога ни даваат помош, а ние се чувствуваме понижени како да им земаме храна наместо донации“, вели младиот Хаити.
Сара е само една од повеќе од 360.000 внатрешно раселени лица на Хаити.
Почнаа да пристигнуваат хеликоптери со помош од Доминиканската Република. Но, со оглед на тоа што аеродромот и пристаништето Порт-о-Пренс сè уште се затворени, потребни се многу повеќе секоја недела.
Политичкиот ќорсокак што следеше по оставката на премиерот Ариел Хенри продолжува. На Хаиќаните постојано им се кажува дека седумчлениот преоден совет поддржан од САД е блиску да стане реалност. Но, привремената администрација сè уште не ја презеде власта.
Колку подолго трае вакуумот на власта, толку повеќе безбедносната ситуација тоне во анархија. Милиони граѓани се наоѓаат во совршена бура од политика, насилство, бездомништво и глад.
Барајќи побезбедно пристаниште во невремето, многумина се упатија кон Кап-Хаитиен, град на северниот брег кој прими илјадници луѓе кои избегаа од главниот град.
Кап-Хаитиен е релативно тивок во однос на безбедноста. Секогаш кога бандите се обидувале да фатат корен во околината, тие биле истерувани со брзи полициски операции со поддршка од народот, според градскиот функционер. И покрај тоа, овој пристанишен град веќе се бореше со инфраструктурните потреби на сопственото население, особено во однос на вода и струја, а потоа стана главното безбедно засолниште на земјата.