Во историјата на меѓународните односи ќе биде запишано дека сите земји на Балканскиот полуостров од Словенија до Бугарија барале и бараат официјално членство во ЕУ и НАТО, освен Србија, која прогласи воена неутралност, но сепак е кандидат за членство во ЕУ. Низ историјата, јавните и тајните договори, меѓународните конференции, особено за време на крајот на двете светски војни, но и локалните војни на Балканот и пошироко, големите сили отсекогаш се договарале за сфери на влијание, кои по правило не ја почитувале волјата на засегнатите. народот на Балканот, пишува во својата анализа ИФИМЕС.
За прв пат во историјата, големите западни сили смислија нов начин на поделба на сферите на интерес, меѓу другото, преку процедури за пристап до двете најсилни и највлијателни транснационални интеграции на ЕУ и НАТО, односно формираа неоколонијален пристап кон условно неразвиените земји, особено на Балканот. Постои добро познат случај на Република Турција, која со децении чека да стане членка на ЕУ, а во исто време е една од најважните членки на НАТО, токму за да ги заштити геополитичките интереси на Западот, но и еден вид „Источен штит“ за „старата дама“ – ЕУ.
Денес Западен Балкан е „во мирување“, територијата од која започна Првата светска војна, областа каде заврши регионалната војна пред 25 години, регионална војна опасна по светската безбедност и територијата што сега е напуштена и заборавена од ЕУ и претставува закана и потенцијална воена зона.
Ќе остане забележано дека најсилните земји од Западната хемисфера од ЕУ и НАТО го иницираа процесот на прием на земјите од Балканот во овие најсилни организации и потоа не сторија ништо со децении, да ги прифатат сите охрабрени земји од Западен Балкан во нивното членство.
Актуелната состојба на Западен Балкан најдобро може да се опише во реченицата на Френклин Рузвелт, претседателот на Соединетите држави: „Ништо во меѓународната политика не е случајно, и ако се случи случајност, тоа е планирано“.
Бугарија – руски „тројански коњ“ во ЕУ и НАТО
Бугарија, балканска земја, која исто така е примена во ЕУ и НАТО, денес го блокира пристапувањето на Република Северна Македонија во ЕУ, отворајќи ја „Пандорината кутија“ на Балканот. ЕУ не сака да интервенира и да ја дисциплинира Бугарија, која е една од најкорумпираните земји во светот, како што објавија извештаите на ЕУ, World Justice Project (WJP), Транспаренси Интернешнл, ОЕЦД, ОН, и сл.
Клучното прашање е по чиј редослед и во чиј интерес Бугарија ја блокира Северна Македонија: дали Бугарија е експонент на руската политика за дестабилизација на регионот и ЕУ, бидејќи лидер на Бугарија е премиерот Бојко Борисов (ГЕРБ), поранешен телохранител на комунистичкиот диктаторот Тодор Живков, и што произлегува од руската (советска) ментална структура.
Особеноста на политиката на Живков беше во прилог на изразениот бугарски национализам, кој и во негирањето на македонското малцинство и Македонците воопшто и историските претензии кон Македонија, како и во насилната денационализација на турското малцинство, чии припадници под присила почнаа да ги менуваат своите имиња во бугарски. Таквата политика не доживеа дисконтинуитет.
Поранешниот телохранител на Живков го блокираше процесот на проширување на ЕУ за чија сметка и интерес? Дали е тоа влијание на некои земји-членки на ЕУ или е руско влијание („Тројански коњ“) врз Бугарија преку кое се поткопуваат институциите на ЕУ и НАТО, или и двете.
Бугарскиот вицепремиер и министер за одбрана Красимир Каракачанов (ВМРО), со македонско потекло и поранешен информатор на Бугарската комунистичка тајна служба и вицепремиер и министер за надворешни работи Екатерина Захариева (ГЕРБ), се во првите редови на изјавите насочени кон негирање на Македонците, нивниот идентитет и државност и македонскиот јазик, што може да се карактеризира како модерна форма на фашизам.
Што го покренува прашањето дали бранот фашизам навистина ги погоди ЕУ, но и НАТО. Европската народна партија (ЕПП), чиј член е ГЕРБ, има големи проблеми поради фашизмот во своите редови, но сепак нема политичка волја и храброст да се справи со овие појави.