Интензивната израелска воздушна кампања против Иран не остави последици само на Блискиот Исток – нејзините одгласи се чувствуваат сè повеќе во руските воени и политички кругови. Серијата прецизни напади, во кои израелските сили навлегоа длабоко во иранскиот воздушен простор и уништија клучни противвоздушни позиции со минимален отпор, предизвика загриженост во Москва поради впечатливите сличности помеѓу системите за воздушна одбрана на Иран и Русија.
На руските воени форуми и канали блиски до Кремљ, отворено се поставува прашањето: ако напредните израелски ракети толку лесно ја уништија одбраната на Иран – може ли Русија воопшто да издржи напад на НАТО?
Експертите потсетуваат дека иранските системи, вклучително и некои што беа директно развиени врз основа на руски модели, не успеаја да понудат никаков сериозен отпор дури ни на вториот ден од израелските напади. Многу од нив се базираат на постари советски дизајни, а некои се дури и идентични со системите што се користат во Русија денес.
Коментари како „апсолутно немоќна воздушна одбрана, кога она што го гледаме на радарот – тоа е сè што имаме“ се сè почести меѓу руските аналитичари. Таквото ниво на самокритика не е вообичаено, но многу зборува за длабоката загриженост на руските воени кругови, пишува „Defence Blog“.
Дури и пред израелските напади да ја откријат одбранбената немоќ на Иран, Украина со месеци демонстрираше колку се ранливи руските системи. Со користење на релативно евтини решенија како што се ракетни лансери HIMARS, модифицирани беспилотни летала и стари ракети AGM-88 HARM, Украинците успеаја да продрат и да уништат неколку слоеви на руската одбрана.
Независната група за мониторинг Oryx известува дека Русија изгубила најмалку 335 системи за воздушна одбрана од почетокот на инвазијата на Украина, вклучувајќи 18 лансери S-400, еден S-350, над 30 единици Pantsir-S1 и речиси 60 системи Tor. Иако станува збор за визуелно потврдени загуби – што значи дека вистинските бројки се веројатно повисоки – овие податоци многу зборуваат за ефикасноста на руската одбрана во пракса.
Стравот од можен конфликт со НАТО е сè поприсутен во воените анализи што доаѓаат од Русија. Иако Израел не ја таргетираше Русија, ефектите од неговиот воздушен офанзивен чин се многу реалистична симулација на тоа што може да се случи ако Западот започне сличен напад врз руската инфраструктура.
„Ако Техеран не можеше да издржи ниту 48 часа, не можеме да бидеме сигурни дека Москва ќе се снајде подобро“, е заклучок што често се повторува. Особено загрижува проценката дека стратешките ракетни капацитети на Русија и клучните воени објекти би можеле да бидат уништени за само неколку часа – ако нападот беше доволно добро координиран и извршен со високотехнолошко оружје.