Министерот за правда и вицепремиерот во Владата на Бугарија, Красимир Каракачанов, попладнево на својот фејсбук профил објави контроверзно обраќање до лидерите на двете најголеми политички партии во земјава, Зоран Заев и Христијан Мицкоски.
„Пријателе Заев, помогни ми да се сетам кој го зголемува српското влијание во Македонија?
Кој рече дека политичката елита на Република Северна Македонија нема консензус за која било тема? Премиерот Зоран Заев, заедно со лидерот на опозициската ДПМНЕ, Христијан Мицкоски, и го честитаа на српската заедница во нивната земја српскиот празник – Денот на Свети Сава, Заев дури и најави дека ќе се гради српски културен центар во центарот на Скопје и најави враќање на наставните програми за српски јазик и култура во училиште укинати за времето на Груевски.
За да не останат зад него, „вмровецот“ Мицкоски се пофали дека токму нивната партија го вовела овој српски празник пред години и му ги потчукна градите дека не биле Заев, туку тие што биле поблиску до „браќата Срби“ отколку од владетелите. Треба ли човек да се смее, дали треба да плаче.
Во оваа прилика, имам неколку прашања до мојот пријател Зоран Заев и „колегата“ Мицкоски:
На мојот пријател Заев, колега на Мицкоски,
1. Долго време, скопската дипломатија ја обвинуваше мојата земја и мене лично за можно одложување од Бугарија за одредување датум за преговори со ЕУ и тоа доведе до зголемување на српското влијание. Сега кој точно е виновен за зголемувањето на српското влијание?
Очигледно ова влијание навистина расте, но се прашувам – кој точно го зголемува. Или, како што мислам, никогаш не изгубила тежина.
Кој точно го зголемува српското влијание во Македонија со враќање на наставните програми на српски јазик и отворање на српски културен центар?
Пријател Заев, помогни ми да се сетам кој го зголемува српското влијание во Македонија?
Затоа што вашиот вицепремиер Никола Димитров и опиша на Европа дека тоа го прави Бугарија!
Колега Мицкоски, знам за вас, и за вас ова не е „задоволено“, вие сакате да биде уште посилно, до степенот „И по Тито – Тито“. (И по Тито – повторно Тито!).
2. Со отворањето на српскиот културен центар, дали ќе се памети окупацијата во 1913 година на тогашна Вардарска Македонија од страна на Кралството Србија? Затоа што ние, Бугарите, сме уморни од слушање глупости за т.н. „Бугарска окупација“.
Дали ќе се потсетиме на насилната промена на завршетоците на презимињата и како од -ов и -ев тие беа претворени во српски -их? Што, сепак, ги коригираше т.н. од вас „бугарски окупатори“.
Да се потсетиме како на училиште децата од етничко бугарското население на Вардарска Македонија беа принудени да се заколнат во името на српскиот крал Александар секое утро на првиот час со зборовите „Јас сум Србин?“
Пријател Заев, дали овој тажен дел од историјата на Македонија е дел од културните врски со Србија? Дали ќе го прославите овој дел? Колега Мицкоски, како се чувствува да се претседателува партија што го носи светото име ВМРО за да ги величи и слави оние против кои ВМРО се борел низ својата историја? Зарем не е подобро во тој случај да се прецрта „ВМРО“ од кратенката на твојата партија – доволно ти е ДПМНЕ.
3. Дали ќе се забележи како дел од заедничката историја на Србија и Македонија како илјадници наставници, интелектуалци, свештеници и трговци кои не се согласуваат со оваа политика беа протерани како „Бугари“ од 1913 година до 1941 година? Прогонет во Бугарија, а не во Србија. Пријателот Заев, колегата Мицкоски, наследниците на македонските Бугари протерани од нивните родни места во Бугарија се над 2 милиони. Нивните потиснати и прогонети дедовци сигурно ќе се свртеа кон гробот ако можеа да ја видат понижувачката сервилност кон Белград.
4. Дали ќе бидат почестени двете востанија против Србите во 1913 година – востанијата Тиквеш и Охрид-Дебар – што избувнаа во Вардарска Македонија, кои српската влада ги преименуваше во Јужна Србија и српска Бановина?
Или, дали Скопје ќе инсистира на тоа дека ова е дел од она што тие го нарекуваат „споделена историја“ со околните народи?
5. Пријателе Заев, дали се распрашувавте за вашата културна иницијатива со албанското население во Македонија, кое страдаше сурово и беше подложено на геноцид под „пријателското“ присуство на Србите од 1913 година до 1991 година?
6. И, заедно со прославата на српската култура, ќе ги почитувате не толку српските културни настани, колку масакрот во селото Гарван, Штипско, каде на 2 март 1923 година српскиот градоначалник Добрица Матковиќ застрела 28 цивили, меѓу кои и тројца деца на возраст од 13 до 18 години? Нивната единствена грешка беше што ги поддржуваа четите на „бугарската“ ВМРО на Тодор Александров. Дали овој настан ќе биде вклучен во календарот на српската култура?
Колега Мицкоски, од чија страна сте – онаа на округот Матовиќ и српско-римските војводи Бабунски и Соколовиќ, или онаа на „Бугарите“ Тодор Александров и Иван Михаилов? Го знам одговорот, но многу членови на вашето ДПМНЕ сè уште чекаат да го слушнат.
7. Конечно, уште едно реторичко прашање.
И, зарем не е пологично во Македонија, освен националниот празник на Србија, да се слави националниот празник Бугарија – 3 март? Сепак, тоа го означи ослободувањето и на Бугарија и на Македонија во рамките на државата чие преобликување со Берлинскиот конгрес доведе до избувнување на Кресна-Разловото востание во Македонија во 1878 година, до Охридскиот заговор од 1881 година и до создавањето на БМОРК / ВМОРО / ВМРО?
На мојот пријател Заев, колега на Мицкоски,
Вашите дедовци, како и дедовците на вашите министри, заменици и обични граѓани на денешна Република Северна Македонија, веројатно учествувале во ова востание и во револуционерните борби на ВМРО. Обавезно прочитајте го навистина светлиот пример на вашите дедовци. Затоа што ако Србите во денешна Македонија се околу 30 000 луѓе, само бугарските државјани со бугарски пасоши во Македонија се над 120 000, не сметајќи ги десетиците илјади кои културолошки чекаат бугарско државјанство,а се жители на Република Северна Македонија – иако не признавате дека кај Бугарите живеат во неа.
Многу од овие Бугари се активисти на вашите партии, нивни лидери, ваши заменици, министри, деловни спонзори, блиски новинари, раководители на институции и служби, ваши блиски роднини – браќа, сестри, братучеди. Парадоксот е во тоа што вашите најблиски луѓе, во вашите партии и во семејствата, се идентификуваа како Бугари и го докажаа бугарското потекло на нивните, а всушност и на вашите баби и дедовци.
За жал, сегашната политичка елита во Скопје претпочита да ги слави џелатите на својот народ. Колку е чудна балканска варијанта на Стокхолмскиот синдром. Или поточно, се чини дека станува збор за синдром Белград-Москва.
На мојот пријател Заев, колега на Мицкоски,
Ние ви испративме вакцина против КОВИД, но нема вакцина или лек за Стокхолмскиот синдром“, се вели во фејсбук обраќањето на Каракачанов.