Оглас за работа во руска фабрика за шампон изгледаше како токму она што му требаше на Жан Онани. Без работа во камерунската престолнина Јаунде и со сопруга и три мали деца за издржување, тој ја искористи шансата да заработи пристојна плата, подоцна им кажал на украинските истражители.
36-годишникот заштедил пари за авионска карта и отпатувал за Москва во март, придружувајќи им се на многуте млади Африканци кои доаѓаат во Русија за да студираат или работат. Но, наместо да ги реши своите финансиски проблеми, неговото патување го однесе на источниот фронт во Украина – искуство кое едвај го преживеа.
Онана едвај пристигнал кога бил приведен заедно со десет други од Бангладеш, Камерун, Зимбабве и Гана. Им било кажано дека нема да работат, туку ќе потпишат едногодишен договор и ќе се приклучат на руската армија на фронтот на инвазијата на Украина.
Онана е само еден од стотиците, можеби илјадници Африканци кои се нашле во рововите на фронтот. Многу повеќе се регрутирани да работат во фабрики за да ја одржат руската воена машина во функција.
Африканците и другите од земјите во развој се принудени да служат во војска, бидејќи Русија очајно бара мажи за да ги надомести ужасните загуби што ги претрпе во својата тригодишна крвава кампања.
Речиси еден милион руски војници се убиени или ранети од почетокот на инвазијата, соопшти минатата недела американскиот Центар за стратешки и меѓународни студии. Додека повеќето регрути остануваат сиромашни Руси, постојаната потреба од нови војници го принуди Кремљ да регрутира надвор од Русија, вклучително и увоз на 10.000 војници од Северна Кореја.
Според сведоштва и разузнавачки извештаи што ги видел „Телеграф“, Африканците биле намамени со ветувања за пари, излажани или принудени да потпишат воени договори.
Тактики на самоубиствена пешадија
Камерунската влада е толку загрижена за бројот на војници што ја напуштаат својата армија за Русија што во март ги заостри ограничувањата за воениот персонал кој сака да ја напушти земјата.
Многу африкански регрути никогаш не се вратија – жртви на тактиките на самоубиствена пешадија поради кои Русија моментално губи просечно повеќе од 1.100 луѓе дневно за минимални територијални добивки.
Еден профил на социјалните мрежи од Камерун сугерира дека земјата веќе изгубила повеќе од 60 луѓе во војната. Под притисок и ветување за висока плата, Онана се согласил и поминал пет недели обука во Ростов и Луганск. Неговата единица вклучувала уште десетина странци од Бангладеш, Зимбабве и Бразил.
За време на обуката, тој успеал да контактира со своето семејство, но на патот кон фронтот, му биле одземени телефонот и документите.
Неговата воена кариера завршила речиси веднаш – тој и уште осум други биле испратени во бункер на фронтовската линија на почетокот на мај. Бункерот бил погоден од артилерија и сите починале, освен Онана, кој бил ранет и лежел во урнатините шест дена. Тој успеал да избега и набрзо бил заробен.
Друг неодамна заробен Африканец, Малик Диоп, 25, од Сенегал, оваа недела ѝ рекол на украинската војска дека студирал во Русија кога регрутерите му се приближиле во трговски центар. Му ветиле работа како мијач на садови во Луганск, далеку од фронтот, за месечна плата од 5.700 долари.
Сепак, по само една недела, му дале пушка, гранати и шлем и го однеле на фронтот во близина на Торецк.
„На пат кон фронтот, почнавме да гледаме мртви луѓе во шумата. Многу мртви луѓе во различни згради. Ме погоди силно“, рече тој.
Штом успеал, ја соблекол униформата и оружјето и дезертирал. По два дена пешачење, бил заробен. Многумина немале толку среќа.
Во последните месеци, на камерунските социјални мрежи се појавија бројни објави од луѓе кои бараат информации за роднини кои се приклучиле на руската армија, а потоа престанале да комуницираат. Пораките често се придружени со фотографии од Африканци во руски униформи.
„Мојот пријател отиде во Русија да се приклучи на руската армија, а ние не сме слушнале од него речиси четири месеци“, се вели во еден типичен апел. „Сакаме да знаеме дали е сè уште жив или мртов“.
Некои објави подоцна се ажурираат – потврдувајќи дека лицето е убиено. Еден популарен профил што објавува почит кон убиените војници проценува дека се убиени 67 Камерунци. Исто така, имало приказни за роднини кои биле приведени на аеродромот и принудени да потпишат воени договори.
Проблеми во Камерун
Јазот помеѓу оскудните воени плати во Камерун и ветените руски плати дополнително го влоши проблемот со дезертерството од камерунската армија.
Месечната плата на војник со низок ранг во Камерун е околу 86 долари, додека Русија наводно им нуди на камерунските регрути над 2.000 долари месечно.
Во неодамнешно видео, камерунски војник ја покажува својата платна сметка и вели: „Затоа претпочитаме да одиме и да умреме во Русија“.
Раул Сумо Тајо, кој го истражувал феноменот за Институтот за безбедносни студии со седиште во Преторија, вели: „Тие велат дека е подобро да одат во војна каде што можат да заработат доволно за да заштедат нешто за своето семејство. Не мислам дека го прават тоа за да ја поддржат Русија – го прават тоа за пари.“
Африканските регрути во Русија не се распоредуваат само на фронтот.
Минатиот месец, во извештајот на Глобалната иницијатива против транснационалниот организиран криминал се вели дека руска фирма регрутира стотици млади странски жени, претежно од Африка, за производство на беспилотните летала Шахед. Жените биле регрутирани да работат во индустрискиот комплекс Алабуга во Јелабуга, источно од Москва, со ветувања за добра плата и образовни можности.
Тие не биле информирани за природата на работата, ниту дека фабриката е воена цел. Неколку африкански работници беа повредени во украински напад со беспилотни летала во април 2024 година.