Ајкулите го користат магнетното поле на Земјата како средство за навигација при преминување на големи растојанија во океаните, откриле научниците.
Истражувачите навеле дека нивните лабораториски експерименти со видови мали ајкули ги потврдиле долгогодишните шпекулации дека ајкулите користат магнетни полиња како помагало во навигацијата, односно како еден вид природен GPS.
Такво однесување е забележано и кај други морски животни, како што се морските желки.
Студијата, чии резултати беа објавени овој месец во списанието „Current Biology“, исто така дава одговор на прашањето зошто ајкулите се способни да поминат големи растојанија и да го најдат патот назад за да се хранат, да се размножуваат и да раѓаат, рече еден од авторите, Брајан Келер.
„Знаеме дека ајкулите можат да реагираат на магнетни полиња. Не знаевме дека забележале дека можат да ги користат како помагало за навигација. Постојат ајкули кои можат да поминат 20.000 километри и да завршат на истото место“, рече Келер.
Прашањето со години ги заинтригира истражувачите бидејќи ајкулите додека минуваат низ океанот наидуваат на неколку специфични обележја како што се коралите, пренесува Бета.
Барајќи одговори, научниците од Државниот универзитет во Флорида одлучија да проучат од видот „Sphyrnidae“ – вид што живее на двата американски брега и секоја година се враќа на истите утоки.
Истражувачите изложиле 20 од овие ајкули на магнетни услови кои симулирале локации стотици милји од местото каде што биле фатени во близина на Флорида.
Научниците открија дека ајкулите започнале да пливаат на север кога, врз основа на магнетни сигнали, заклучиле дека се наоѓаат јужно од местото каде што треба.
Научникот Роберт Хатер, кој не учествувал во истражувањето, вели дека откритието е убедливо и додава дека е потребна понатамошна студија за да се утврди како ајкулите користат магнетни полиња за да ја утврдат нивната локација и дали поголемите ајкули кои патуваат на долги растојанија користат сличен систем за да го пронајдат вистинскиот начин
Научниците велат дека потпирањето на магнетните полиња на Земјата, откриено кај ајкулите-чекан, веројатно постои и кај други видови ајкули, како што е големата бела ајкула, која патува прекуокеански. Келер вели дека има многу малку шанси ајкулите со чекан да имаат развиено чувствителност на магнетни полиња, а другите ајкули кои патуваат на големи растојанија не.
Келер додава дека истражувањето би можело да помогне во напорите за зачувување на опаѓачките видови ајкули. Годинешното истражување покажа дека бројот на ајкули и зраци во океаните се намалил за повеќе од 70 проценти од 1970 до 2018 година.