Рускиот претседател Владимир Путин денеска го слави својот 70-ти роденден. Прославата на 70-тиот роденден на Путин оваа година се одвива во сенка на војната во Украина, заканата од нуклеарна војна и сеопфатна инвазија. Путин ќе го прослави роденденот на работа во неговиот роден град Санкт Петербург на средба со лидерите на ЗНД.
Познато е дека за Путин се раскажуваат митски приказни, кои доживеале експанзија во последните неколку години. Сепак, многу беше напишано, а малку од тоа беше вистина. Сепак, Путин одлучи да зборува за своето детство и семејство за прв пат на почетокот на кариерата како премиер, а подоцна и како претседател на Русија по Елцин.
Стотици книги се напишани за неговото владеење кое започна во декември 1999 година и трае до денес, и се чинеше дека се е кажано. Но, се чини дека не, бидејќи се уште има некои детали кои не се познати на сите, а за кои зборуваше Путин.
Авторот на овој текст пронашол книга во својата библиотека – интервју на Владимир Путин напишано од тројца руски новинари, кои го интервјуирале веднаш по неговото доаѓање на власт во Кремљ по заминувањето на Борис Елцин.
За разлика од денешните интервјуа, Путин тогаш отворено зборуваше за семејството, работата во КГБ, престојот во Источна Германија, доаѓањето на чело на ФСБ, но и за неговата поранешна сопруга, која сè уште му беше законска сопруга во времето.
Во воведот на книгата тројцата новинари напишале дека разговарале со Путин неколку пати, по неколку часа, за да ја објават книгата-интервјуто. Како што наведоа новинарите, Путин тогаш бил трпелив и толерантен, исто како и тие, што од денешна перспектива, кога ќе се земе предвид пандемијата и новиот предвесник на војната со Украина, проблемот со САД и НАТО, изгледа како „среќно доба“.
„Тоа беа состаноци ‘без сакоа’, иако сепак со вратоврска. По правило, доцна навечер. И само еднаш – во неговата канцеларија во Кремљ“, напишаа тројца новинари во својата книга.
Тие додадоа дека со Путин разговарале за неговиот живот, дека долго размислувал дали да одговори на некои прашања, а потоа, според авторите, решил да каже „не“. Тројцата автори Наталија Геворкјан, Наталија Тимакова и Андреј Колесников направија историски чекор затоа што се обидоа да ги приближат Русите до тоа кој всушност бил Владимир Путин во 2000 година.
Што раскажал Путин за своето семејство
„Знам повеќе за роднините од страна на татко ми отколку за роднините на мајка ми. Дедо ми е роден во Петербург и работел како готвач. Тоа беше најобично семејство: семејство на готвач. Но, очигледно бил добар готвач, бидејќи по Првата Светска војна бил повикан да работи во Подмосковске Горки, каде што живееше Ленин и целото семејство Улјанов. Кога Ленин умре, дедо ми бил преместен во една од викендичките на Сталин и таму работел долго време“, вели Путин на почетокот на приказна за неговиот дедо.
Тој раскажал дека неговиот дедо за чудо ги преживеал чистките на Сталин, дури и го надживеал самиот Сталин и дека како пензионер живеел и готвел во одморалиштето на Московскиот градски комитет на партијата во Илински. Путин додава дека одел таму да го посетува својот дедо. Тој нагласува дека дедо му молчел за својот живот. Истата практика ја имале и неговите родители, кои, како што признава Путин, никогаш не зборувале за себе пред него. Сепак, тој им признава на новинарите дека знаел некои фрагменти дека татко му е роден во Санкт Петербург во 1911 година и дека кога започнала Првата светска војна, животот во „Петар“, како што со милост го нарекуваат граѓаните на овој град, бил многу тежок и дека поради глад семејството го напуштило градот и отишло во селото Поминово во Тверската област, каде ја запознал мајката на Путин, која тогаш имала 17 години.
Родителите повторно се вратиле во Петербург во 1932 година, каде што живееле во предградијата. Таткото на Путин веднаш се приклучил на војската и служел како морнар во подморница, додека неговата мајка работела, како што тој опишал, во некоја фабрика. Добиле две момчиња со разлика од една година. Едното починало по неколку месеци.
Кога започнала Втората светска војна, како што вели Путин, таткото отишол на фронтот како волонтер, а мајката одбила да ја напушти куќата и останала со преживеаното дете во Петерхоф, а кога станало тешко, вујкото на Путин, поморски офицер, кој служел во седиштето на Балтичката флота во Смолни, ја префрли во Петербург. Нејзиниот брат ја однел неа и детето под огнот на германските бомби (оттука и зошто Путин по доаѓањето на власт посвети големо внимание на обновувањето на руската морнарица, особено на подморничката флота).
Додава и дека сите деца на дедо му биле на фронтот и не се вратиле сите од војната.
„Мајка ми зборуваше дека организирале нешто како сиропиталишта за деца во Ленинград. Тие се обиделе да ги спасат нивните животи. Во таков дом за деца без родители, другото момче добило дифтерија и исто така починало“, навел Путин.
На новинарско прашање како мајката на Путин ја преживеала страшната нацистичка блокада на Ленинград, рускиот претседател додава дека не би можела да не била помошта на нејзиниот брат, поморскиот офицер.
Тој ѝ донел храна од неговата свита и таа била на работ на смртта кога тој бил преместен.
„Тоа не беше преувеличување: Еднаш се онесвестила од глад, мислеле дека умрела, па дури и ја ставиле меѓу мртвите. Добро е што навреме се освестила и вриштела. Во суштина, чудо е што преживеала. Ја поминала целата блокада во Ленинград“.
На прашањето каде бил неговиот татко, Путин раскажал за пеколот низ кој тој поминал.
„Го распоредија во таканаречениот диверзантски баталјон на НКВД. Тие баталјони вршеа диверзии во задниот дел на германската армија. Татко ми учествуваше во една таква операција. Во нивната група имаше 28 лица. Тие беа исфрлени во близина на Кингисеп, го проучиле теренот, се населиле во шумата и дури успеале да кренат композиција со муниција. Но, потоа останале без храна. Тие се обратиле до локалните Естонци, кои им донеле храна, а потоа им ги предале на Германците. Германците ги опколиле од сите страни, а само неколку од нив и татко ми успеаја да побегнат… Остатоците од четата се префрлија кон линијата на фронтот. Попатно изгубиле уште неколку луѓе и решиле да се разделат. Татко ми се сокрил во мочуриште и дишел преку трските додека не поминаа кучињата кои ги барале. Така се спасил. Од 28 луѓе, до своите стигнале само четворица“, објаснил Путин.
Таткото на Путин по краток одмор повторно завршил на најопасното место на таканаречената Невска парцела, на левиот брег на реката Нева, каде се наоѓаше базата на Црвената армија, која Германците се обидуваа да ја освојат во текот на целата блокада.
„На секој квадратен метар беа фрлени неверојатно количество бомби, дури и според стандардите на таа војна. Тоа беше монструозна кланица… Татко ми бил тешко ранет во таа парцела. Тој и друг борец имале задача да фатат затвореници. Тие ползеле до бункерот и чекале, кога ненадејно се појавил Германец. И тој и тие биле збунети. Германецот се снашол побрзо. Зел граната, ја фрлил кон нив и продолжил. Тоа е приказна која ми ја раскажа татко ми лично. Германецот бил сигурен дека ги убил. Но таткото преживеал со шрапнели во нозете. Го нашле по неколку дена и го извлекле“.
Путин раскажа и неверојатен детал дека морал да биде пренесен низ цела Нева од полската болница до градот. Многумина сфатиле дека тоа е самоубиство, немало доброволци, а татко му изгубил толку многу крв што било јасно дека ќе умре ако не го однесат во градот. Таму случајно на него налетал на борец, негов поранешен сосед од зградата, кој го ставил на грб и го одвлекол преку замрзнатата река Нева во болница и се вратил на првата линија.
„Тој само му рекол дека повеќе нема да се видат… Фала богу згреши. Татко ми се извлекол, но поминал неколку месеци во болница. Таму го пронашла мајка ми, која доаѓала кај него полужива секој ден. Татко ми ја видел нејзината состојба и почнал скришно да ѝ дава од храната од сестрите. Лекарите брзо ги фатиле во тоа кога сфатиле дека се онесвестува од глад. Кога дознале ги искарале, дури престанале да ја пуштаат мајка ми да го види татко ми извесно време. Меѓутоа поради тоа и двајцата преживеале. Само татко ми куцаше цел живот после таа повреда. Преживеал и соседот.По блокадата отпатувал некаде во друг град. Тој и татко ми случајно се сретнале во Ленинград дваесет години подоцна! Замислете!“, рекол Путн.