Покрај тоа што е невронаучник, д-р Керолин Лиф е и мајка и авторка на книгата „Како да му помогнете на вашето дете да го исчисти својот ментален неред“.
Таа откри дека начинот на кој реагираме на чувствата на нашите деца има огромно влијание врз тоа како тие го обработуваат и разбираат животот. Таа сака да одгледа паметни и емоционално интелигентни деца и практикува поддршка за комуникација.
Оттука произлегува дека таа никогаш не користи пет фрази во разговорот со своите деца.
„Се однесувате многу лошо“
Д-р. Лиф вели дека кога детето го губи чувството за себе, тоа може да резултира со емоции на лутина, анксиозност, самосожалување или безнадежност. Но, тоа не значи дека децата се лоши, непослушни или тешки, туку дека минуваат низ криза на идентитетот.
„Ако не се контролира, кризата на идентитетот може да создаде чувство на срам што лесно може да се навлезе во сите аспекти од животот на детето, потенцијално да доведе до проблеми со менталното здравје“, објасни таа за CNBC, додавајќи дека наместо таа фраза, таа ќе рече: „Гледам дека си фрустриран / и правиш работи што вообичаено не ги правиш. Може ли да ти помогнам?“
„Претеруваш!“
Дури и ако не се согласувате со она што го кажува вашето дете, не ги отфрлајте неговите чувства. Наместо да му кажете на вашето дете дека претерува, д-р Лиф советува да ја користите фразата: „Ми треба момент да размислам. Ајде да направиме кратка пауза“.
„Ќе го преболиш тоа“
Кога ќе му кажете на детето дека нешто ќе преболи, го поништувате неговото искуство и може да го натерате да се чувствува лошо поради нормалните човечки емоции. Наместо тоа, кажете му на вашето дете: „Те разбирам. Звучи тешко. Како можам да ти помогнам?“
„Престани да плачеш!“
Плачењето е невробиолошки механизам кој ни помага да се справиме со енергијата што се акумулира во умот, мозокот и телото. Тоа е неверојатно важна алатка за спречување на потиснување на емоциите и ни помага да ја одржиме менталната благосостојба. Затоа, не го спречувајте детето да плаче, туку понудете му прегратка и утеха.
„Затоа што реков така“
Кога поставувате граници, објаснете му на вашето дете зошто е таму. Ако одбиете да понудите објаснување, тоа ја инхибира природната љубопитност и способност за расудување на детето и го остава збунето. Наместо вообичаеното затоа што, кажете му на детето дека не сакате да се качи на дрвото затоа што може да падне и да се повреди.