Родителите играат клучна улога во обликувањето на емоционалната благосостојба на нивните деца. Но, понекогаш ненамерните постапки, однесувања или фрази можат негативно да влијаат на нивното ментално здравје и да придонесат за развој на анксиозност. Детскиот психолог, воспитувач за родители и мајка, Џејми Блох, предупреди на пет такви фрази кои можат да ја зголемат анксиозноста кај децата.
1. „Не грижи се“.
„Кога ќе им кажеме на нашите деца да не се грижат, имаме намера да им помогнеме; сепак, ова има спротивен ефект на поддршка. Тоа ги тера децата да се чувствуваат сами во своите грижи“, објаснува психологот во неодамнешната објава на Инстаграм.
2. „Ајде, да одиме. Ќе бидеш добро“.
Блох истакнува: „Како родители, ние ја користиме оваа изјава кога ги брзаме нашите деца или кога немаме трпение за нивните големи емоции. Сепак, оваа изјава само ќе ги засили нивните емоции. Ако ја користите оваа фраза, децата може да мислат дека нивните чувства не се валидни“.
3. „Немаш од што да се плашиш“.
Да се плашиш од нешто е нормален и здрав дел од развојот, вели психологот. „Ова значи дека алармот за опасност на вашите деца работи. Меѓутоа, кога ги отфрламе нивните стравови или ги омаловажуваме, на крајот правиме нашите деца да се чувствуваат сами во нивните грижи. Ова ќе ги натера да престанат да споделуваат како се чувствуваат, што може да ја зголеми анксиозноста“. , предупреди таа.
4. „Во ред, ќе го сторам тоа за тебе“.
„Кога нашите деца се загрижени и преоптоварени, нормално е да чувствуваме потреба да им го поправиме тоа. Сепак, кога ќе се вклучиме и не им даваме шанса да се обидат да се справат, не им помагаме да изградат и вежбаат вештини за справување“, вели Блох.
5. „Доста е! Само престани да зборуваш и да размислуваш за тоа.“
Кога децата би можеле да престанат да размислуваат за тоа, би го направиле, вели психологот. Значи, ако родителите често го кажуваат ова, тоа ќе ги натера повеќе да размислуваат за она што ги загрижува. Затоа, психологот препорачува родителите да сочувствуваат со децата, мирно да разговараат со нив за она што ги мачи и да им дадат до знаење дека ги сакаат и секогаш ќе бидат покрај нив.
„Можете да им помогнете на децата да се справат и да ја надминат својата анксиозност. Сепак, она што е важен дел од оваа цел е изборот на зборови што ги користиме кога децата ги споделуваат своите грижи со нас“, заклучи психологот.