Денеска се одбележува 29-годишнината од смртта на легендарниот пејач и голем боем Тома Здравковиќ. По тој повод, семејството, пријателите, како и познатите личности се собраа на Централните гробишта во Вождовац за да се сетат на овој великан.
Тома почина во септември, а неколку месеци претходно го даде последното интервју. Пејачот се борел со рак веќе 17 години, а имал и многу бурен живот. Се оженил четири пати, а кога завршил на Воено-медицинската академија, избегал од болницата за да оди во кафана.
Во моментите кога го давал своето последно интервју, Тома лежел на Воено-медицинската академија во Белград, а потоа му го извадија и другиот бубрег и тој не можеше да живее без апарат за дијализа. Во текстот од 1991 година се вели и дека Тома бил многу уништен што никој од неговите колеги не го посетил во болницата.
„Вие сте единствениот што дојде кај мене!“, им рекол Тома Здравковиќ на новинарите кои го посетиле на Воено-медицинската академија во 1991 година.
„Не е нивна вина, пејачите се плашат од болест, немаат време за болка. Тие не мислат дека нешто може да им се случи. Со песни и музика, не размислувате за грди работи. Еве, пред неколку дена, Мирослав Илиќ помина низ овој ходник, го сретнал мојот брат Новица, и кога слушнал дека лежам таму, му рекол дека му е тешко поради тоа и дека нема сила да ме види толку болен. Целосно го разбирам “, додал Тома, кому му било тешко што неговите колеги не го посетуваат.
Акција за конкретна помош на Тома Здравковиќ започнала од Сараево, а Зоран Калезиќ и Лепа Лукиќ биле најмногу загрижени за здравјето на пејачот. Во тоа време, Тома, исто така, изјавил за печатот за неговата здравствена состојба.
„Три органи ми беа отстранети одеднаш, бубрегот, бешиката и простатата. Пред три години, кога ми го извадија бубрегот, мислев дека, како и некои луѓе, ќе живеам со едниот без никакви проблеми. За жал, другиот не издржа, се формираше тумор, сè беше зафатено и операцијата беше неизбежна. „Десет години, д-р Манојловиќ ме„ плашеше “и викаше дека треба сериозно да се грижам за моето здравје, и сега се случи јас да го исплашам, бидејќи мојот живот беше во прашање“, рече Тома Здравковиќ непосредно пред неговата смрт.
Тома обично го поминуваше летото пред смртта во болницата. Папилонот на бешиката за првпат беше дијагностициран во 1974 година во Америка. И кога злобната болест малку се смири, Здравковиќ доживеа сообраќајна несреќа една година пред неговата смрт.
Дури и во последната деценија од животот, Тома не можеше да се одмори, туку се занимаваше со настаните на сцената, следеше што се случуваше во кафаните и саемите, а исто така беше заинтересиран за коцкање. Тој дури беше подготвен да јаде и чаша, а на крајот водата скоро и да му пречеше.
„И дали го прашавте докторот колку чаши шприцери можете да испиете? го прашаа тогаш новинарите.
„Какво вино, какви шприцери, нема веќе смисла! Зошто е тоа кога водата ми пречи?”, Истакна Тома по тој повод.
Братот на Тома, Новица Здравковиќ, кој дојде во посета во тој момент, се вклучил во разговорот со новинарите од 1991 година. Тогаш беше речено дека во нивното родно село не се знаело дека Тома е во болница, а тие исто така се плашеа како ќе реагира нивната мајка кога во весник ќе дознае дека нејзиниот син е болен.
„Мајко, не грижи се, сега сè е во ред, се опоравувам и едвај чекам да дојдам во нашето Печењевце!“, И порачал тогаш Тома Здравковиќ на мајка си преку тогашниот весник, за да ја утеши.
Иако Тома немал многу сила, тој верувал дека ќе биде подобар во септември 1991 година. Меѓутоа, тогаш тој почина. Многумина му се восхитуваа и од каде му сила повторно да се бори против злобната болест.
Горан Бреговиќ тогаш му вети на Тома дека ќе напише нови песни за него и ќе направи запис специјално за него, кога Здравковиќ ќе се опорави, што беше „мелем за раната на пејачот“. За време на разговорите со новинарите, Тома често застануваше и се бореше за здив.
„Ова го велам затоа што сум возбуден. И за прв пат во мојот живот, се чувствував како да можам да пеам со полни бели дробови. По операцијата, дијафрагмата не ме притисна и сакав да пеам како никогаш порано, пеам … Не, онака естрадно, на публика, туку само за себе, да пејам со сета своја сила, да го чујам мојот глас, да го исфрлам од себе целото мачење и енергија што ме совлада! “, рече Тома тогаш.