Никита Чибрин е руски офицер кој бил стациониран во Буча. Неколку месеци по повлекувањето од градот кој е крвав симбол на војната во Украина, тој за Си-Ен-Ен ги откри сите детали за монструозните злосторства кои биле извршени во градот недалеку од Киев.
Чибрин вели дека сè уште се сеќава на неговите колеги руски војници како побегнале откако наводно силувале две Украинки за време на распоредувањето северозападно од Киев во март.
„Ги видов како бегаат, а потоа дознав дека се силувачи. Силувале мајка и ќерка“, рече тој.
Според Чибрин, нивните команданти ги кренале рамениците кога дознале за силувањата. Наводните силувачи, вели тој, биле претепани, но никогаш не биле целосно казнети за нивните злосторства.
„Никогаш не беа во затвор, туку беа отпуштени. Само така: ‘Одете си!’. Едноставно беа отпуштени од војната. Тоа е тоа“.
Чибрин е поранешен војник од рускиот град Јакутск, кој вели дека служел во 64-та одделна гардиска моторизирана бригада, озлогласена руска воена единица обвинета за воени злосторства за време на офанзивата на Буча, Бородјанка и други градови и села северно од Киев.
Тој дезертираше од руската војска во септември и побегна во Европа преку Белорусија и Казахстан.
Војниците на бригадата на Чибрин беа прогласени за воени злосторници од министерството за одбрана на Украина во април, откако на улиците беа откриени масовни гробници на убиени цивили и тела по повлекувањето на руските сили од регионот на Киев.
Воените документи на Чибрин, видени од Си-Ен-Ен, покажуваат дека негов командант бил Азатбек Омурбеков, офицер задолжен за 64-та одделна гардиска моторна бригада. Омурбеков, познат како „месарот од Буча“, е под санкции од Европската унија и од Обединетото Кралство.
Кремљ негираше каква било вмешаност во масовните убиства, повторувајќи ги тврдењата дека сликите на цивилните тела се лажни.
Во потег што предизвика бес низ целиот свет, рускиот претседател Владимир Путин ѝ додели на единицата почесна воена титула и ја пофали за нејзиниот „херојство“ и „храбрите акции“.
Чибрин рече дека не видел ништо од наводното херојство, туку многу злосторства.
Говорејќи за Си-Ен-Ен во европска земја каде што побарал азил, тој детално објасни некои од злосторствата за кои вели дека бил сведок и слушнал извештаи, и рече дека би бил подготвен да сведочи против неговата единица во меѓународен кривичен суд. Тврди дека лично не сторил никакво кривично дело.
„Не ги видов убиствата, но ги видов силувачите како бегаат, ги бркаа затоа што ги извршија силувањата“, рече тој.
Тој исто така изјави дека единицата имала „директни наредби да се убие“ секој што споделувал информации за позициите на единицата, без разлика дали се воени или цивилни.
„Ако некој имаше телефон – ни беше дозволено да пукаме во него“, рече тој. Тој тврди дека нема сомнеж дека некои од луѓето во 64-та одделна гардиска стрелачка бригада биле способни да убиваат невооружени цивили.
„Има манијаци кои уживаат да убиваат човек. Таму се појавија такви манијаци“.
Чибрин, исто така, опиша грабеж од големи размери, при што руските војници земале компјутери, накит и се друго што им се допаднало.
„Тие воопшто не го криеја тоа. Многумина од мојата единица, кога ги напуштивме Липовка и Андреевка на крајот на март, земаа автомобили, возила, земаа цивилни автомобили и ги продаваа во Белорусија. Менталитетот е, ако украдеш нешто, добар си. Ако никој не те фати, добро! Ако видиш нешто што е скапо и го украдеш и не те фатат, добар си“, вели поранешниот војник.
Што се однесува до командантите на единиците, тој рече дека тие биле добро запознаени со наводните силувања и убиства и грабежи, но немале голем интерес да бараат правда.
„Тие реагираа едноставно: ‘Како и да е. Тоа се случи. Па што?’. Всушност, немаше никаква реакција“, рече тој.
Си-Ен-Ен побара коментар до Министерството за одбрана на Русија, но не доби одговор.