Зависноста на Германија од извозот ќе доведе до нејзиниот економски пад. Полска е следниот голем играч во новата Европска унија, се повеќе поделен од националните интереси на одделните земји. Сојуз меѓу Варшава и Романија, поддржан од САД, ќе ги загрози руските граници. Така  гласи геополитичката прогноза за следните 10 години на приватната американска компанија за истраги и анализи “Стратфор”.

Европската унија нема да успее да го реши основниот проблем кој не е од еврозоната, а слободната трговска зона. Германија е гравитационен  центар на ЕУ. Таа извезува повеќе од 50% од својот Бруто домашен производ, како половина од сето тоа оди кон земјите од ЕУ. Германија има продуктивност која далеку ги надминува нејзините можности да троши, дури и внатрешни економски гранки да бидат стимулирани. Земјата се потпира на извозот, за да се одржи економскиот раст, целосната вработеност и социјална стабилност. Структурите на ЕУ, вклучувајќи го одржување на еврото и многу други прописи, се засновани на оваа зависност од извозот. Ова веќе раздели Европа  е на барем два дела. Медитеранска Европа и земји како Германија и Австрија имаат сосема различни во однесувањето модели и потреби. Нема еден политички курс, кој да ги задоволува целиот континент. Тоа е основниот проблем уште од самиот почеток, но сега достигнува вонредни димензии. Придобивките на еден дел од Европа се штетни за друга. Национализмот веќе значително се зголеми. Кон ова придонесуваат украинската криза и фокусот на источноевропските земји, кои гледаат Русија како закана. Ова создава уште една Европа, со што вкупниот број стана четири – последните се Велика Британија и Скандинавија.

Со зголемување на евроскептичниот партии во лево и десно растечката делегитимација на главните политички сили и популарноста на сепаратистички партии во земји од ЕУ, фрагментација и национализмот, кои  се предвидуваат во 2005 година и пред тоа, веќе се јасно видливи. Овие трендови ќе продолжат. ЕУ може да преживее некако но внатрешноевропските економски, политички и воени врски ќе бидат определени од билатерални или во ограничени мултилатерални односи со мал обем и степен на поврзаност. Некои земји можеби ќе одржуваат членството во многу променетата ЕУ, но тоа нема да е определувачко за Европа.

Во следната деценија од најголема важност ќе биде раѓање на националната држава како главен политички мотор на континентот. Всушност, бројот на националните држави можеби ќе се зголеми, како движењата за независност кои инсистираат за одделување или распаѓање на некои земји, ќе го зголемат своето влијание. Ова ќе е особено видливо во следните неколку години поради економската и политичката тензија во рамките на европската криза. Германија се издигна над останатите национални држави со најголемо економско и политичко влијание. Таа сепак е вонредно ранлива. Ова е четврта најголема економија во светот, но тој статус зависи од извозот. Земјите-извознички имаат една карактеристична слабост – тие се потпираат на желбата и можноста на потрошувачите кои ги купуваат нивните производи. Со други зборови, германската економија е заложник на просперитет и конкурентност на средината во која оперира. Во таа смисла неколку се факторите кои работат против Германија. Најнапред, зголемениот национализам во Европа ќе доведе до обесхрабрување на капиталните и пазар на трудот. Послабите земји најверојатно ќе прифатат различни форми на контрола врз капиталот, додека силните ќе го ограничат влезот на странци на нивна територија, вклучувајќи и државјани на други земји од ЕУ. Предвидуваме дека постоечките протекционистички политики внатре во Европската унија, особено во земјоделството, во следните години ќе бидат дополнети со трговски ограничувања. Тие ќе бидат наметнати од послабите јужноевропски економии кои имаат потреба да обезбедат економски основи по актуелната криза. На глобално ниво очекуваме европскиот извоз да се соочи со поголема конкуренција и силно да  варира пребарувањето  во една нестабилна атмосфера. Затоа нашата проценка е дека Германија ќе биде соочена со економски пад, кој ќе доведе до внатрешна јавна и политичка криза и ќе го намали влијанието на земјата во Европа во следните 10 години. Во центарот на економскиот развој и зголемување на политичко влијание ќе биде Полска. Таа е еден од примерите за најимпресивните економски раст надвор од Германија и Австрија. Покрај тоа, населението најверојатно ќе се намали, но ова намалување ќе биде многу помалку во споредба со другите европски земји. Додека Германија минува низ болни економски и социјални промени, Полска ќе ги диверзификува своите трговски односи и ќе стане главната стратешка сила на Северноевропската област. Нешто повеќе, очекуваме уште во првата половина на следните 10 години Полска да биде лидерот на антируски коалиција, која ќе ја и вклучува Романија.

Во втората половина на овој сојуз ќе одигра огромна улога во промената на руските гранични региони кои тој ќе ја поврати по официјален и неофицијален пат. Додека Москва слабее, овој сојуз ќе има доминантно влијание не само во Белорусија и Украина, но и уште повеќе на исток. Ова дополнително ќе ги  зајакне економските и политички позиции на Полска и нејзините сојузници. Во нејзина корист е нејзиното стратешкото партнерство со САД. Кога една светска сила влезе во стратешко партнерство, во нејзин интерес е да го направи партнерот можно силен економски. Од една страна, за да се стабилизира општеството, од друга за да изгради воена сила.  НА Полска ќе и биде дадена таква улога во однос на САД, како и на Романија. Интересот на Вашингтон во регионот е очигледен.