Речиси 100 луѓе загинаа, а 1.100 се ранети во жестоки судири меѓу вооружени фракции низ Судан. Насилството и судирите меѓу армијата и паравоената вооружена група наречена Сили за брза поддршка (РСФ) траат веќе петти ден. Двете страни тврдат дека ги контролираат клучните локации во главниот град Картум, каде што жителите се засолниле од експлозиите.
Како што е случајот со многу други конфликти во Африка и на Блискиот Исток во последните години, Русите не се далеку од акцијата, пишува британски „Телеграф“.
Борбите во Картум беа предизвикани од судирите меѓу генералот Абдел Фатах ал Бурхан, шеф на суданските вооружени сили и генералот Мохамед Хамдан Дагал, познат и како „Хемеди“.
Бурхан и Дагало извршија државен удар во 2021 година, преземајќи ја власта од преодниот совет формиран по соборувањето на исламистичкиот диктатор Омар ал-Башир. Дагало е командант на Силите за брза поддршка (РСФ), паравоена група формирана од милициите Џанџавид кои помогнаа во извршувањето на геноцидот во Дарфур под Башир, во кој загинаа околу стотици илјади луѓе во западен Судан.
РСФ е поврзана со руската платеничка група Вагнер, на чело со Евгениј Пригожин, која наводно им помогнала во обуката и опремувањето. Се верува дека Башир го довел Вагнер во Судан за да помогне во поткрепувањето на неговиот пропаднат режим во 2017 година, по состанокот со рускиот претседател Владимир Путин, за време на кој Башир ветил дека неговата земја ќе биде руски „клуч за Африка“.
Меѓу неговите планови беше база на Црвеното Море за руската морнарица во Порт Судан (Бур Судан), проект поддржан од Вагнер.
Оттогаш, Вагнер го снабдува Судан со големи количини оружје и опрема, вклучувајќи воени камиони, амфибиски возила и два транспортни хеликоптери. По падот на Башир, руската платеничка група се поврза со Бурхан и особено со Дагало. Тој продолжува да управува со компанијата „Меро голд“, која наводно експлоатира судански рудници и шверцува огромни количини злато надвор од земјата, полнејќи ги џебовите на Пригожин и лишувајќи го Судан од толку потребниот приход, пишува „Телеграф“.
Ова ќе му помогне на Путин да ги избегне западните санкции, што ќе му овозможи да ја финансира војната во Украина.
Сега силите на РСФ, со полни џебови и вооружени, можеби се на пат да направат хаос во целиот северноафрикански регион. Египетскиот претседател Абдел Фатах ел Сиси верува дека стабилен режим во Картум е од витален интерес за неговата земја. Тој гледа со неодобрување на фаќањето на египетските трупи во Судан во сабота – за кои египетската војска рече дека биле таму за заеднички вежби со Суданците – и покрај гаранциите на Дагало дека тие ќе се вратат безбедно. Каиро, исто така, ќе биде вознемирен од потенцијалното влијание на овие конфликти врз проектот Големата етиопска ренесансна брана (ГЕРД), за кој е потребна поддршка од Картум за да се обезбеди снабдување со вода преку Нил.
На крајот на краиштата, ова е толку големо стратешко прашање што – ако конфликтот излезе од контрола – Египет може да почувствува потреба да дејствува понасилно, исто како Етиопија.
Исто така, Чад, Еритреја и Јужен Судан би можеле да се соочат со поплава од бегалци, покрај сите нивни внатрешни проблеми, а вакуумот во моќта ќе им овозможи на екстремистичките групи ширум регионот да ги искористат случувањата. На крајот на краиштата, водачот на терористичката организација Ал Каеда, Осама бин Ладен, живеел во Судан пет години, од 1991 до 1996 година, потсетува „Телеграф“, додавајќи дека отворањето огромни области на пустината за следниот Бин Ладен ќе биде нешто што очигледно би ја поткопало британската и американската безбедност.
Така, Путин – случајно или намерно – помогна да се започне бран на насилство што може да има катастрофални последици не само за Судан и Северна Африка, туку и за целиот свет. Неговата неуспешна инвазија на Украина го овласти Вагнер, кој го користи тоа влијание за да ги ограбува африканските нации и да предизвикува неволји.
Нивнта очајна потреба за пари – откако Западот воведе построги санкции – ја направи неопходна државната поддршка за таквите нелегални активности. И сето тоа ќе има висока цена.
Судан можеби е првата африканска нација што ќе експлодира под руско влијание. Во Централноафриканската Република, Мозамбик, Либија и Мали, руските платеници работеа на зајакнување на постоечките конфликти, поддршка на деспотските режими, потиснување на демократските напори, ограбување природни ресурси, обезбедување стратешка предност за Москва и потиснување на влијанието на Западот.
Силите ослободени со нивните напори нема да биде лесно да се задржат.