Страшниот земјотрес што ја погоди Турција го однесе животот и на момче со српско потекло.
Под урнатините на зградата во која живееле во Искендерун, детството на осумгодишниот Робин Пејковиќ засекогаш било запрено.
Повредите биле такви што малиот Робин починал на лице место. Спас немаше ниту во мајчината прегратка, која таа вечер додека спиеше се обиде да го заштити со рацете и телото.
Веста за смртта на момчето одекна и како молња за малку ќе го собореше таткото Игор. Го нашла во Мексико, каде што работи веќе неколку години. Но и најблиските роднини на Игор во Крагуевац и Белград.
– Беше исклучително паметно и убаво дете. Русокос, весел, вистински ангел – изјави за „Новости“ братот на Игор од тетка му Саша Јоксимовиќ, кој го потпишал некрологот во нашиот весник. – Сите сме ранети, бидејќи често доаѓаше во Србија. Некогаш со мајката, а почесто и со двајцата родители. Секогаш со нетрпение ги чекавме нивните пристигнувања и заедничките одмори. Беше со нас за време на новогодишните празници, па сè уште не се навикнавме да бидеме без него, а сега, па, се разделивме засекогаш.
Саша Јоксимовиќ се потресе. Ни раскажува дека пред да стапи во контакт со „Новости“ морал да пренесе порака од таткото на Робин за да можеме да напишеме за неговото единствено дете без кое останал за миг.
– Игор едвај зборуваше, ова го скрши, едвај зборуваше и Саша. Едноставно нема зборови со кои може да се опише несреќата што ни се случи.
Патувањето на Игор од Србија, од Крагуевац, го однело во Искендерун, на брегот на Егејското Море. Се вработил како машински инженер во европска компанија. Таму наскоро ја запознал својата Сема, професорка по англиски јазик од Искендерун. Како што се пресели компанијата за која работеше, така и тој ги водеше низ светот. Турција, па Америка.
Нивниот Робин е роден во Америка во септември 2014 година. Кога на големо ги тркалаше топките, поради работата на Игор се тркалаше и нова патека. Нова адреса, Русија, а по извесно време се вратија во Турција, каде го продолжија животот полн со љубов, среќа и планови. Тие беа издржувани од семејството на Сема, особено од бабата на Робин. Кога малечкото наполни пет години, тато мораше повторно да патува.
Работата го однела во Мексико, а мајка му и тој останале во Искендерун. Робин таму започнал на училиште, а второто одделение го завршил на половина. Тие биле во нивниот дом кога градот силно се тресел.
– Не можам ни да ја замислам болката на Сена и Игор за детето – вели Саша Јоксимовиќ како во себе. – Не можам ни да замислам како ќе им трае животот без нивното мало ангелче. Тој навистина беше како ангел. Според сите сметки тој беше таков. Тоа беше украс во нашите куќи, голема радост за мајката на Игор, Слободанка и неговиот брат Алекса, кои живеат во Крагуевац.
Малиот Робин Пејковиќ беше погребан вчера на православните гробишта во Искендерун. Погребот го чиноначалствуваше грчки свештеник. Неговите најблиски пријатели, тато Игор и мама Сена, го испратија момчето, вечно заспано во прегратките на мајка му, во неговиот вечен одмор. Тагата на овие луѓе се удави во сликите на општата несреќа и ужас: во моментот кога беше погребано русокосото момче од Србија, насекаде низ овој пристаништен град се случуваа погреби.