Кога магазинот „Тајм“ го прогласи Доналд Трамп за личност на годината во 2016 година, тој го нарече „претседател на Разединети Американски Држави“. Неверојатно, но Трамп не само што тогаш ја подели Америка, туку и ја дели на два дела и сега, кога тој практично е надвор од Белата куќа.
Мандатот на Трамп, кој наскоро ќе биде официјално завршен откако ги загуби изборите во ноември од неговиот противкандидат, демократот Џо Бајден, беше обележан со поделби кои никаде не беа појасно прочитани отколку во медиумите.
Се создаде јаз меѓу мејнстрим и конзервативните медиуми уште пред Трамп да ја победи Хилари Клинтон во 2016 година, и покрај сите очекувања. Теориите на заговор насочени кон Клинтон потоа беа ставени преку конзервативни канали, а потоа, оваа година, секакви дезинформации за Бајден, кои ескалираа кога Трамп едноставно реши да не признае пораз.
Наративот за изборна кражба е во центарот на вниманието на јавноста уште од изборите во САД. Изборниот колеџ ги потврди гласовите и официјално го прогласи Бајден за нов американски претседател. Тоа, се разбира, не беше доволно за да се запре Трамп во неговите очајнички обиди да го попречи владеењето на правото.
Тој јаз меѓу двете страни на медиумите – кој, во најмала рака, ги отсликува двете Америки – продолжува да се продлабочува, а во универзумот на конзервативни, десничарски медиуми, митот за политичкиот опстанок на Трамп сè уште трае.
Еден од најголемите извори на дезинформации во корист на Трамп, порталот „Gateway Pundit“, објави статија за „мала област во северниот дел на Мичиген, која може да ги промени резултатите од изборите“.
Поранешниот главен стратег и конзервативен активист на Трамп во Белата куќа, Стивен Бенон, на подкастот што го организираше истакна дека тој самиот ќе поднесе тужба што ќе ги оспори изборните резултати, иако веќе ги имаше десетици и никоја од нив не вроди со плод.
Врховниот суд на САД ги отфрли сите маневри што соработниците на Трамп се обидоа да ги изведат на суд со цел да ги оспорат резултатите, а бројни светски лидери му ја честитаа победата на Бајден. Сепак, дури и шест недели по поразот, Трамп и неговите медиуми водат агресивна кампања што ги уверува приврзаниците на Трамп дека битката не е изгубена.
Поддржувачите на Трамп постојано објавуваат нови – иако невозможни – сценарија на Интернет во кои Трамп е тој што победи, зборува за сведоци со сомнителен кредибилитет, па дури и отиде толку далеку, како еден од советниците на Трамп, да каже на телевизија дека гласовите на Изборниот колеџ се целосно ирелевантни (иако на почетокот тие тврдеа дека е можно да се повлечат гласовите на електоратот), и дека единственото што се брои е денот на инаугурацијата на 20 јануари
Не е дека оние што стравуваат дека ќе има неред на инаугурацијата не се во право, ако приврзаниците на Трамп навистина веруваат дека ова ќе биде последна шанса да го бранат изгубениот мандат на Трамп.
Во меѓувреме, теоретичарите на заговор „разоткриваат“ меѓународна мрежа на диверзанти – вклучувајќи го и покојниот Уго Чавез – и домашните непријатели кои се виновни за грешките на Трамп.
Во исто време, другата Америка, онаа што, ако не гласаше за Бајден, тогаш секако е против Трамп, со нетрпение чека нова ера и се надева дека Трамп ќе остане само мрачна епизода од американската историја.
Судејќи според пишувањата на американските медиуми за атмосферата во земјата, се чини дека тезата дека Бајден, дури и кога ќе победи, ќе владее со Америка на Трамп – нација која долго време не одговараше на повиците за единство и емпатија – ќе се покаже како вистинита. Трамп направи тектонски промени во американската политика и ја воведе некогаш најлибералната земја на светот во свет на презир, гнев, сомнеж и нетолеранција.
Американската политика на 21 век, како што напиша Тајм, почива на поделби.