Професорка по српски јазик и директорка на Петтата белградска гимназија се осврна на минатонеделниот масакр во белградското училиште во кој беа убиени осум деца и еден чувар.
Верица Ракоњац Павловиќ изјавува дека не треба да се зборува за напаѓачот, туку пишува за случајот со девојката која истрчала од училницата да го спаси својот помал брат.
Таа ги советува родителите да им кажат на децата за нејзиниот чин.
Писмото на учителката го цитираме во целост: „Љубов на сестра кон брат! Велат дека момчето е убиец од добро семејство и дека бил одличен ученик… Ниту е од добро семејство, ниту е одличен ученик, иако ги имаше сите петки… Доброто семејство е единственото во кое има љубов меѓу членовите на семејството и кон другите луѓе, а сите други семејства, за жал, се помалку или повеќе лоши и тоа влијае на психата на секое дете и не може да се надомести со ништо.
Одличен ученик не е оној што ги добива сите петки, туку оној што е разумен, поразумен од другите деца. На спротивната страна на ова дете кое не сака никого, (за жал честа појава кај децата и возрасните во денешното време на отуѓување), стои девојче кое со неверојатна смиреност успеа да се спаси, да избега од училницата.
Воодушевен сум од нејзината храброст да стане од своето место пред убиецот кој пука на сите страни, а камоли да дотрча од клупата во четвртиот ред до вратата и да истрча од училницата… Таа училница се наоѓа на приземје, недалеку од излезот од училиштето… Кога веќе беше толку присебна и доволно храбра да истрча од училницата, по секоја логика ќе се спасеше себе и ќе трчаше кон излезот од зградата по најкраткиот пат… да побарате помош на улица или кон канцеларијата на директорот и наставниците… Сето ова се наоѓа во близина на кабинетот за историја, веднаш долу во ходникот, веднаш зад аголот… Но не…
Не трчаше кон излезот од училиштето до кој ќе стигнеше многу брзо… Истрча лево, во спротивна насока, кон друг ходник, кон комплициран премин со тешка стаклена врата што требаше да се отвори и многу скали каде убиецот лесно можел да ја стигне доколку тргнал со неа… Трчала по многу долг празен ходник, кој ги поврзува двете згради на ова училиште… Истрчала во спротивна насока од излезот на училиштето до друга зграда каде што се сместени пониските класови на ученици… А таму е нејзиниот помал брат.
Беше толку сакана што кога истрча од својата училница, не истрча кон излезот, туку истрча право во училницата на нејзиниот помал брат… да му каже на наставникот да ја заклучи училницата и да ги скрие децата… Тоа мало девојче не постапила како што би постапиле повеќето луѓе чиј живот е во голема опасност… да се спасат и да истрчаат од зградата што е можно поскоро… Трчала низ долги комплицирани ходници и скали до друга зграда (која воопшто не е блиску) да го спаси нејзиниот помал брат… Тоа е Љубов .
Ова е дете од добро семејство кое научила да го сака… Иако животот и беше во опасност, иако беше во шок и сведок на страшна трагедија во својата училница, сепак имаше свесност и сила да трча да го спаси нејзиниот помал брат, а не само себе си. Кажете им на вашите деца за ова мало девојче кое само љубовта и даде сила да трча и да го спаси својот помал брат во моментот кога нејзиниот живот беше најзагрозен.
Сите деца доживеаја голема тага и болка… само со примери на благородна љубов можеме да ги залечиме нивните рани… и нашите. Нека почиваат во мир ангелчињата што ги нема. Да ги спасиме децата што преживеаја. Немојте да кажувате дека момчето убиец бил одличен ученик, дека бил гениј, дека потекнувал од добар дом… Ништо од тоа не е точно. Ова мало девојче кое истрча да го спаси својот помал брат, кога животот и беше најзагрозен, е пример, за пофалба, за орден, за љубов кон друго битие, за хуманост, благородност, храброст, која вреди повеќе од секоја оценка и одличен успех и секој успех во животот и кариерата“, пишува наставничката, пренесуваaт српските медиуми.