Последните двајца пациенти кои беа лекувани во Белград, со повреди здобиени во големиот пожар во дискотеката во Кочани се отпуштени по 80 дена. Професорот Милан Стојичиќ, раководител на Клиниката за изгореници, пластична и реконструктивна хирургија, вели дека пациентите кои престојувале најдолго имале потреба од сложени реконструкции, но дека сите пациенти преживеале и биле отпуштени дома целосно закрепнати.
Повредите од висока температура најчесто се случуваат случајно, на работното место, во сообраќајни и рударски несреќи, пожари, но не се невообичаени во домаќинствата. Оштетувањата можат да влијаат на различни слоеви на ткивото и се класифицирани во четири групи според длабочината.
Здравствените тимови на Ургентниот центар и Клиниката за изгореници, пластична и реконструктивна хирургија, Универзитетски клинички центар на Србија неодамна ги отпуштија последните двајца пациенти повредени во големата трагедија.
По пожарот во Кочани, седумнаесет пациенти беа префрлени во Белград во Ургентниот центар, односно Клиничкиот центар на Србија. Некои пациенти беа сместени и во Военомедицинската академија во Клиничкиот центар во Ниш.
На осумдесеттиот ден по приемот на лекување, последниот пациент беше отпуштен, а просечната возраст на третираните пациенти беше 23 години. Сите оние што беа во Клиничкиот центар на Србија беа отпуштени дома и успеаја да се изборат за своите животи.
Професорот Милан Стојичиќ вели дека пациентите што престојуваа најдолго имаа потреба од сложени реконструкции.
„За среќа, сите пациенти преживеаа и се во добра состојба, целосно закрепнати и отпуштени од нашата институција“, рече Стојичиќ.
Според него, пациентите беа лекувани во Ургентниот центар.
„Во исто време, имавме пациенти и во Клиниката за изгореници, па нашите тимови работеа заедно со колегите од Ургентниот центар, каде што беа лекувани овие пациенти. Работевме секој ден“, вели Стојичиќ.
Како што додаде, сите пациенти имаа сериозни физички повреди. Кога започна процесот на рехабилитација, беа примени и психолози, односно психолошка поддршка поради посттрауматски синдром.
„Нема успех без мултидисциплинарен пристап во третманот на изгореници. Како што рековте, физијатрите беа вклучени од самиот почеток, започна рехабилитацијата, потоа психолошката поддршка, која е неопходна и беше обезбедена од самиот почеток. Да не зборуваме за постојаната работа на анестезиолозите, бронхолози, пулмолози…“, вели Стојичиќ.
За повеќето од овие пациенти беше неопходна трансплантација на кожа. Тие биле претежно донори сами на себе.
„За повеќето пациенти беше извршена автологна трансплантација на кожа, со што се заврши нивниот третман. За среќа, имавме донации и користевме вештачка кожа“, рече докторот.