Претседателот Владимир Путин се пофали дека Русија го зазеде Крим “без да биде испукан и еден истрел”. Дури има пропаганден филм кој ја покажува операцијата како резултат од брилијантно планирање на Кремљ и непречено извршување. Во понеделникот беше објавен документ кој расветли зошто анексијата беше бледа – и за границата на агресивноста на Путин.
Интернет страницата Pravda.com.ua објавува стенограмот од седницата на украинскиот Совет за национална безбедност и одбрана (СНСО), кој се одржа на 28 февруари 2014 година Претходниот ден руски војници без свои воени ознаки им помогнаа на промосковски активисти да го заземат Кримскиот парламент и влада. Следниот ден рускиот парламент го овласти Путин да започне воена операција во Украина. Присутните на средбата овластени од власта во Украина од “Револуцијата на достоинство” залудно се обидуваа да го спречат губењето на Крим во корист на Русија, но одлучија да се откажат од полуостровот, верувајќи дека алтернативата би била полоша. Олександр Турчинов, в.д. претседател и претседател на парламентот, го покрена прашањето за одмазда. Премиерот Арсениј Јаценјук – тој се уште е на функцијата, за разлика од многу други, кои дојдоа на власт веднаш меѓу февруарскиот револуција во 2014 година – се спротивстави на контраофанзивата.
“Зборуваме за објава на војна на Русија”, вели тој според стенограмот. “Штом го направиме тоа, ќе има руска контра изјава” За заштита на руските граѓани и тие кои говорат руски кои имаат етнички врски со Русија “. Ова е сценарио напишан од Русите и ние го играме ова сценарио. ”
Јаценјук истакнува дека банкарската сметка на Министерството за финансии е празна и дека, според Министерството за одбрана, Украина не располага со воените ресурси за заштита на Киев, ако Русија ги нападне. Покрај тоа Јаценјук вели дека ќе има “остар етнички конфликт” во Крим и дека украинското влада ќе биде обвинето за неуспех за превенцијата Тој ги повика на политички преговори преку меѓународни посредници за обезбедување на Крим поголема автономија и во меѓувреме да се обидат да ги обноват вооружените сили. Други учесници кои зборувале против одмазднички удар, беа в.д. претседателот на националната банка Стјепан Кубив и поранешниот премиер Јулија Тимошенко, која беше ослободена од затвор во последните денови на револуцијата. Тимошенко вели дека Путин сака да си го одигра истото сценарио што се развила за време на руско-грузиската војна од 2008 г .: грузискиот претседател Михаил Саакашвили ги нападне проруски сили кои ја контролираат бунтовничкиот регион Јужна Осетија, но Русија интервенира и ја повлече грузиската армија .
“Тој само чека да му дадеме прилика. Сетете се како Сакашвили ја лапна мамката и загуби! Ние немаме право даја повториме неговата грешка. Па јас ви се се обраќам вас да размислиме седум пати пред да преземеме и еден единствена чекор. Морам да ви кажам дека ако имавме шанса 1 на 100 да се направи, јас прво ќе поддржував активен одговор. ” Потоа Турчинов одржа телефонски разговор со Сергеј Наришкин, претседателот на рускиот парламент. Откако разговараше со него, тој информира: “Наришкин премина кон заканите на Путин. Тој рече дека се подготвени да донесат тешки одлуки за Украина за извршување на Руси и рускоговоречки луѓе. Можеби тие имаат предвид да испратат војници не само во Крим. Тој ги кажа и зборовите на Путин дека ако еден Русин загине, тие ќе не прогласат за злосторници и ќе не резили во целиот свет. ”
Потоа шефот на разузнавањето Валентин Наливајченко пријави дека руските војници се собираат крај украинските граници. Тој рече: “И Американците и Германците сакаат од нас да не преземаме никакви активни дејства, бидејќи Путин би ги користел за започнување на големата инвазија.” Советот гласа: Само Турчинов го поддржува прогласувањето на вонредна состојба. И се отиде дотаму што Русија одржи лажен референдум во Крим и го презеде управувањето. Украинската влада се предаде без борба, бидејќи тоа беше страв да не ја изгубат целата земја. Незамисливо е Путин да не знаел колку слаба е Украина. Тој има пристап до разузнавање во соседната земја. Тоа дури може да зборува директно со соборениот претседател Виктор Јанукович, кој штотуку беше избегал во Русија. Ништо не може да ја спречи руската инвазија. Уште повеќе, дека на Путин не му се потребни дополнителни поводи да настапи: Русија веќе беше го најавила соборувањето на Јанукович за “неуставен државен удар” – како технички, си беше, иако репресивен режим на поранешниот претседател малку го усогласи Уставот. Јанукович можеше да потпише таков вид барање за соработка, како и она што служи како основа за сегашните руски воени дејствија во Сирија.
Но Путин не направи ништо слично. Тој не упадна во остатокот од Украина а се соочи со најзначајните меѓународни последици. Тој го сакаше само Крим, руската поморска база, населена главно со промосковски руски граќани . Јаценјук немаше илузии за криминалните кога зборуваше за можноста од “етнички конфликт”. Подоцна, кога Русија го поддржа сепаратистичкото востание во источна Украина – обезбедувајќи воени советници, оружје и, конечно, војници – Путин исто внимаваше да избегне полн обем на радикали , макар и да беше во можност да ги декласира украинските војници. Практично иако украинскиот претседател Петро Порошенко се пофали дека неговата војска е “најсилна во Европа”, Русија сеуште има огромна предност како бројност, опрема и обука. За време на конфликтот Путин никогаш не бил ограничен од каква и да е закана од украински отпор. Тој не сака јасна контрола врз ниедна од соседните држави, туку само политичко и економско влијание. Во однос на Украина сака да ја парализира во доволна мера земјата, па Западот мора да внимава со интеграцијата нејзиното во европските институции. Засега овој план работи: Украина останува напуштена и растргната од внатрешните борби. Саакашвили, кој сега е гувернер на Одеса во Украина, јасно ја научил лекцијата: тој гради политичка сила со изразена цел на очистување на Украина од корупција. Таков вид отпор против Путин потенцијално е многу поефикасен отколку давањето на воен отпор. Западни политичари треба да обрнуваат внимание и, наместо да градат воената одбрана во Источна Европа, да се концентрира во помагање на соседите на Русија да изградат ефикасни економии и влади.
… ……….
Коментарот на Леонид Бершидски е објавен од агенцијата “Блумберг”.