Последните настани покажуваат дека на преговорите меѓу Москва, Киев и Западот по украинскиот конфликт е можен значителен напредок. Барањето на Русија за запирање на воената операција во Сирија, иако неговата неубедителност и разбирања, е премногу забележливо само по себе e поради односот помеѓу преговорите за Сирија и кризата во Украина. Неодамна се зајакнa и дипломатската активност меѓу Русија и САД. На 23 март државен секретар Џон Кери ја посети Москва, каде што се состана со рускиот министер за надворешни работи Сергеј Лавров и претседателот Владимир Путин. За време на средбата земјите дискутираа за Сирија и Украина, а Лавров ја повика Москва и Киев поактивно да ги пренесат Минск договори и да ја регулираат украинската криза.
Пред Русија се појавуваат се повеќе стимулации за подобрување на климата во преговорите за украинската криза. Во јули ЕУ ќе ги разгледува санкциите против Русија. Бидејќи ниските цени на енергоресурсите создаваат сериозни пречки на руската економија, Москва би се радувала на падот на санкциите, бидејќи тие ги ограничуваат можностите за трговија со Западот и примање на инвестиции. Со оглед на манифестации од Русија подготвеност да бидат ослабени воените дејствија во Сирија и да се премине кон преговори за прекин на граѓанската војна во оваа земја Москва може да заземе аналогно позиција во пресрет на претстојното гласање во ЕУ.
Се разбира, улогата и учеството на Русија во секој од овие конфликти кардинално се разликуваат . На пример, руското воено присуство во источна Украина и помошта од Москва за сепаратистите носи неофицијален карактер. Нешто повеќе, украинскиот театар на воените дејствија има директно влијание врз интересите на руската национална безбедност и во таа смисла предизвикуваат поголема стратешка загриженост кај Москва. А доколку во блиската иднина Русија традиционално ги става интересите на безбедност над економските интереси, тешкотиите во економијата не се гаранција дека Русија ќе подлегне на западниот притисок по прашањето за Украина. Сепак Русија може да ја омекне својата позиција на преговорите за Украина, за да издејствува отстапки од Западот. Еве областите каде Москва може да пројави и покаже повеќе мирољубие.
Пред Русија се појавуваат се повеќе стимулации за подобрување на климата во преговорите за украинската криза.
Воената активност
Целосниот прекин на воените дејствија и повлекувањето на сите странски сили од Источна Украина, вклучувајќи ги и руските, е клучна позиција на Минск договорот. Иако официјалните власти ги негираат, Русија го задржува своето воено присуство во самопрогласените републики. Москва продолжува таму да праќа војници и воена техника, за што сведочат многубројните извори од самите места, а исто и од локалните медиуми и социјалните мрежи. Нешто повеќе, во последно време зачестија воените дејствија и меѓусебните напади меѓу сепаратистите и украинските војници. Секој знак дека Русија го скратува снабдувањето на отцепените од Украина територии и го намалува таму своето присуство, може да укажуваат за нејзината подготвеност за компромиси со Киев и Западот. Но дури Москва да помине кон такви активности, руските војници можат многу брзо да се вратат во источна Украина, ако не бидат вметнати во животот за политичките отстапки како обезбедување на автономија на Донбас од страна на Киев и укинување на европските санкции. Но како минимум повлекувањето на Русија од Источна Украина, дури и привремено да е, може да ја натера ЕУ да ги тргне санкциите против Русија, уште повеќе што некои земји-членки укажуваат за флуктуација по ова прашање.
Пристапот до границата, другиот клучен услов на Минск договорите е контролата на границата да биде предаден на Украина, а набљудувачите на Организацијата за безбедност и соработка во Европа (ОБСЕ) да имаат целосен пристап до овие територии. ОБСЕ има постојани набљудувачки мисии во Донецк и Гуково, како и пристап до некои гранични премини, но во други гранични области таа може само да патролира. Донецк и Луганска народни републики не ги пуштаат набљудувачите на ОБСЕ во некои делови од границата, на пример во областа на Саур-Могила и Новоазовск во Донецк област и Красний Луч во Луганска, а преку нив Русија врши снабдување . Ако на граничните позиции има повеќе набљудувачи на ОБСЕ, тие ќе можат да ги откриваат руските војниции и местата за логистика. Веројатно токму заради тоа Русија е непопустлива на оваа тема. Но ако Русија и сепаратистите им обезбедат на ОБСЕ поголем пристап до граничните позиции (особено во текот на кои се врши снабдувањето), тоа ќе биде показател за компромис за воени прашања и прашањата на безбедноста.
Лавров ја повика Москва и Киев поактивно да ги применат Минск договорите и да ја регулираат украинската криза.
Раководството на сепаратистите
И конечно има информации дека Русија се обидува даго зајакне раководството на ДНР на чело со претседателот на парламентот Денис Пушилин, оставајќи во позадина други директори, кои не покажуваат особено желба да спроведуваат политики на Москва. Меѓу нив се секретарот за безбедност Александар Ходаковски кој е главниот ривал и критичар на премиерот Александар Захарченко, а исто така и теренски командант со прекарот Гиви кој покажува квалитети на командни позиции, но не покажува никакви дипломатски способности на преговорите со украинските команданти за време на борбите за Донецк аеродром. Зајакнувањето на раководството на сепаратистите и озаконување на бунтовните елементи како Ходаковске и Гиви им дава на Русите повеќе можности за брзо намалување на воените дејствија во Источна Украина. Од друга страна, тоа може да доведе до активирање на борбите во Донбас. Но кое и да сценарио да избере Москва, зајакнувањето на управување со единица ќе и овозможи даги отапи незадоволните и да ја зајакне сопствената контрола врз операциите во источниот дел на Украина.
————————————————– ——–
Анализата е на агенција “Стратфор”.