Практиката покажува дека со Индијанците ништо не се случува брзо и лесно.
Преговорите меѓу Русија и Индија за купување на ракетниот систем С-400 навлегле во ќор-сокак, соопшти американското списание Defense News.
С зборуваше за трет купувач по Пекинг и Анкара. „Русија сака 5,5 милијарди долари за 5 дивизиони С-400, голема цена за обука, а исто така одбива да ја предаде технологијата за трите типа водени проектили“ – соопштил службеник од индиското МО за изданието.
Друг службеник изјавил за Defense News дека конечниот договор нема да биде потпишан во блиска време, затоа што Индија нема за плати повеќе од 4,5 милијарди долари.
Тој вели дека договорот треба да се сообразува со политиката „направена во Индија“ во однос на резервните делови, управувачките ракети и пакетот услуги до крајот на експлоатацијата. Индија изрази желба да ги купи 12 дивизии С-400 во октомври 2015 година.
Дури и тогаш, на Русите им било јасно дека морале да се борат за индискиот пазар со Американците. Уште во јуни 2015 година Индија е посетена од тогашниот шеф на Пентагон Атон Картер, како е потпишан 10-годишно рамковен договор за воено-техничката соработка.
Во последните години Индија нарача од САД хеликоптери Apache, транспортни хеликоптери Chinook, противподморнички авиони Р-8 „Посејдон“, транспортни авиони Ц-130 „Херкулес“, военотранспортен авион, С-17, разузнавачки авиони Gulfstream-3.
За последните 10 година Индија купила од САД вооружување за 15 милијарди долари. САД веќе гледаат на Индија како на партнер за воздржување на Кина, како можна замена за Пакистан во борбата против авганистанските исламисти и како сериозен играч во укажувањето на притисок над Иран.
Сето ова му овозможува на Делхи да одржи неодржлива аукција со Москва, вклучувајќи го и C-400. Според руските експерти, има се повеќе елементи на обичен бизнис во областа на трговијата со оружје.
Станало вообичаена практика да се бара откуп во финалната фаза на преговорите, за да ја тргнеме цената или да се достават дополнителни барања, на пример пренос на технологија.
Според оваа шема, преговорите со Турција поминаа. Во случајот со Индија, има простор за политички притисок врз Индијанците и оттргнување од Вашингтон. Од друга страна, сепак токму во областа на вооружената трговија нема сериозен монополизам, а се води цврста конкурентна борба меѓу најголемите снабдувачи.
На тоа се потпираат и корисниците, обидувајќи се да ја минимизираат алиментација и да ги решат проблемите со проширување на своето производство.
Индија има воена соработка со СССР и има долгогодишно искуство во преговорите со Москва, вклучувајќи го и искуството на руските партнери. Руските експерти се убедени дека договорот сè уште ќе се заклучи, бидејќи не постои вистинска алтернатива на C-400. Таа едноставно нема избор. Практиката покажува дека со Индијанците ништо не е брзо и лесно. Еден пример за ова е проектот за фрлачот на ракети PJ-10 „BraMos“. Проектот се смета за еден од најуспешните, но зема многу нерви и сили на руската страна.