Преземањето на резервоарот Т-14 „Армата“ е на границата на привремено одложување. Одделот за одбрана и производителот „Уралвагонзавод“ не даваат никакви информации.
Засега е потпишан договор за само 100 тенкови за експериментално работење. Се останува во сферата на претпоставки, но најверојатно причините се во кругот на необработените детали во револуционерната компоненти.
Руските тенкови сепак треба да се подноват, бидејќи „зад Урал“ се уште има примероци од стари модели на тенкови. Војската посочува на бројност од 2.300 тенкови до 2025 година.
Во Челјабинск, тенковите Т-72 и Т-90 активно се модернизираат. Сепак, ова е недоволно.
Така, се појави мислата за модернизирањето на „реактивниот тенк“ Т-80ББ. Тенкот бил внесен во армијата во 1985 година, но не бил надграден. Од 1991 година тенкот е „оставен на страна“. Тенкот бил развиен во 1970-тите години во Ленинград и бил прв руски тенк со гасна турбина односно мотор.
Пред тоа, бил само шведскиот Strv 103, произведен во 1960-тите. И бидејќи турбо реактивните мотори се користеа само во авијацијата, Т-80 беше наречен „реактивен“.
Иновативната идеја во некоја мера била развиена во 1960-тите години од хеликоптерот Ми-2, чии два мотори еволуирале 43 илјади вртежи во минута, но редукторот ја намалувал моќта и способноста.
Смелото инженерското решение значително ја зголемило моќноста на моторот и брзината на тенкот која достигнала до 75 км/ч.
Зголемена моќност се разбира ја подобрила и сила. Но, се појавиле два недостатока, на првото не се реагирало – големата прав на бојното поле не влијаело добро на турбината.
Вториот проблем е големата потрошувачка која останала нерешена – на пат Т-80 без мерено полнење можел да помине 350-400 километри, а солидно растојание било 250-300 километри.
За Т-72, овие бројки се 500-700 км и 320-650 км, соодветно. Поради оваа причина, T-80UD со дизел мотор беше предаден на харковските тенкови (сега во Украина).
Сега, по распадот на СССР и перцепција на нагласената воена доктрина, Русите сфаќаат дека нема да уживаат во длабоки „тенковски клинови“ во Западна Европа. Всушност одбранбените борби се со мала длабочина, а со постојано, мерено полнење на машините нема да е проблем ако претходно е организиран магацински систем за СМЛ.
Ова води до „реанимација“ на Т-80. Во руските копнени сили има 4.700 Т-80 тенкови од различни модели, од кои повеќето се конзервирани. Едвај сите можат да бидат обновени и модернизирани до современи барања.
Но дури и тоа да се само 1000 машини, тие ќе ги оптоварат производствените капацитети на Уралвагонзавод, а потоа да бидат директно испратени на Север – и таму да им бидат ставени дизел моторите што е вистински проблем при ниски температури, а гасовните турбини работат дури подобро.
Во Уралвагонзавод вршат длабока модернизација на тенкови Т-80БВ до ниво Т-80БВМ. Неговите испитувања се очекува да завршат до пролет. Минатата година договорот беше потпишан како почеток за обновување на два баталјона (62 тенкови). Што е T-80BMM?
Поради нејзиниот дополнителен оклоп, неговата маса се зголемува за 5 тони и достигнува 48 тони. Новиот мотор на гасни турбини е помоќен и неговата моќ достигнува 1.250 КС. На него е подобрен фронталниот оклоп се поставуваат антикумулативни екрани. Реновираните тенкови ќе бидат со новата динамичка заштита „Ректус“ како и „Арма“.
Завршуваат тестирањата на комплексот за динамична заштита „Арена-М“, која двојно ќе го подобри степенот на преживување при погодок со противтенковска муниција.
Зголемена е огнената моќ – нови топови, нови нишан, двојно подобрена групираност на бедем погодоци, способност за истрелување на ПТУР. Како резултат на надградбата, T-80BMM е еквивалентен на тенкот T-72B3. Една од последните вести за обновувањето на руските тенкови гласи дека Министерството за одбрана планира да купи 400 парчиња од модернизираниот Т-90М, кој сепак е доста поскап од Т-80БВМ.