Турската офанзива во Сирија против курдските одреди за народна самоодбрана (YPG и YPJ) и Демократската унија (PYD) под името “маслиново гранче” трае веќе три недели.
Според различни меѓународни аналитички публикации, некои заклучоци веќе може да се направат. Од зоната на конфликтот пристигнуваат филтрирани вести, затоа не е можно со доза на тајност да се утврди колку се успешни активностите на двете страни – напредување турски сили и одбраната на Курдите – и да се претпостават изгледите на Анкара.
Првиот заклучок е дека Курдите ќе ја бранат секоја висина. Според големата турска пропаганда, тие морале да бидат смачкани во најкус можен рок. Работите се покажаа многу посложени. Ако борбите беа предводени од редовни турски војници, тоа би можело да се случи.
Само Анкара создаде збирна посамоуверена група од 5000 турски војници (полицајци, артилерци и специјалциз) и 24 000 сириски бунтовници главно од “Слободната сириска армија”. Протурската “зелена пешадија” делува премногу неефикасно и поднесува реални загуби, а често брзо е исфрлена од важни височини и од мали населени пунктови.
Затоа, темпото на офанзивата е исклучително ниско – само околу 10% од територијата е преземена од Африн. А што е со градот? Причините се едноставни: сириските бунтовници воопшто не се мотивирани, а во изминатите неколку години тешко се бореа. Фактите за Курдите се во право.
Вториот предвидлив заклучок е дека Курдите ефикасно го користат PTCC. Очекуваната ниска ефикасност на ССА ги принудуваат Турците поактивно да ги користат нивните тенкови Leopard 2A4 и модернизираните американски M60T.
Турската армија сепак ги повторува грешките од борбите кај Ел Баб – тенковите не се во постојано движење, оставаат и се без прикриени и затворените позиции со што немарно се подготвени. Премногу често турските тенкови се изложени како стационарни цели.
Од почетокот на операцијата веќе има пет погодени турски тенкови: еден беше разнесен од детониран боекомплект, исфрлен е уште еден М-60 и најверојатно уште еден “Леопард”. Четвртиот тенк го преживеа нападот, судбината на петтиот не беше позната. Курдите сепак користат ПТРК и против оклопни возила, утврдувања и жива сила на противникот.
Третиот заклучок е дека ако Башар Асад и курдското раководство во Африм постигнаа договор за кој изгледа дека е близу, ситуацијата може значително да се промени. Освен ако Вашингтон, под чија грижа се Курдите не ги повлекоа ушите за да ги потсетат на кого треба да го слушаат.
Уште од почетокот на турското офанзива се појавија гласини дека Башар Асад им предложил на Курдите договор да ја признаат владината војска и да ја признаат власта во Дамаск. Тие одбија, но по почетните неуспеси се контактираа.
Според гласините, Курдите во Африн сега бараат од сириската влада да им помогне против Турците, подготвени да останат во обединета Сирија. Преговорите се најверојатно поради тоа што пред неколку дена сириската армија пропушти голема колона курдски засилувања од Ирак и источните делови на Сирија во Африка.
Ова е поволно за Асад, бидејќи има шанса да уништи дел од вооружената опозиција во сириската слободна армија. Сепак, ова сериозно ќе ја комплицира задачата на турските војници. Кога ќе се постигне целосно договор меѓу Дамаск и Африн ситуацијата може да се здобијат со непредвидливи пресврт – Русија како сојузник на Асад ќе треба да ја притисне Анкара, но за Турција не е лесно да се повлече од Сирија.
Или на Ердоган ќе му се наложи да ја смени “зелената” сириска пешадија со големи поделби од своите копнени сили, но неизбежните загуби нема да бидат прифатени лесно од општеството. Асад може да испрати големи количини на оружје или персонал од владини или про-ирански групи.
Сценариото е хипотетичкои, но во сириската реалност, каде што “сите се против сите”, ништо не може да биде исклучен поради крајно спротивставените интереси на учесниците. Ситуацијата во Сирија се повеќе потсетува на шаховско поле, на кое од двете страни стојат по неколкумина играчи и секој од нив не само преселниции, но често поминува и од другата страна. Коментаторите наоколу речиси секогаш прават грешни прогнози за развојот на играта, но во исламскиот Блиски Исток Мохамед е единствениот пророк.