Анексија на Крим, а исто така и е конфликтот во Донбас, макар и да се непосреден повод, сепак не се единствената причина за влошување на односите меѓу ЕУ и Русија. Ова се случува во последните 25 години и веќе стана систематско.
Стрктурните проблеми на Унијата, а исто така и суштински промени во структурата на светскиот поредок само ја продлабочуваат ситуацијата. Една од главните причини за кризата во односите помеѓу Брисел и Москва од самиот почеток беа различните очекувања во врска со целите на овие односи. ЕУ очекуваше процес на постепено приближување од Русија, следејќи го примерот на земјите од Централна Европа, а тоа требаше да се заснова на усвојувањето на нормите, вредностите и принципите на ЕУ и Европа од страна на Москва. Во текот на овој процес, Русија треба да стане компатибилна со ЕУ и да се движи во насока на пристапување во ЕУ. Но, се разбира, ова беше незамисливо поради големината на Русија. Спротивно на тоа, Русија сакаше што побрзо да стане полноправна членка на евроатлантската заедница и очекуваше ЕУ да ја разбере позицијата и интересите на Русија. На крајот на краиштата, во Европа мораше да се појават сосема нови структури за безбедност и соработка со целосно руско учество.
Различни очекувања и меѓусебно поврзани приказни доведоа до фактот дека генералниот концепт за иднината на овие односи не се појави ниту сега. Истите термини беа користени, освен што беа сосема различни. Иако во рамките на безброј форуми, претставниците на двете страни постојано разговараа едни со други, тие не се слушаа и така се тоа траеше 25 години. Така, големото разочарување беше програмирано. Меѓусебните санкции во овој случај се видлив израз на отуѓување. И покрај слабеењето на трансатлантските врски, само чисто прагматичното економско партнерство може да биде реално во односите меѓу ЕУ и Русија.
Животот заедно, но не едни со други кој се однесува до стратешко партнерство во најширока смисла на овој концепт, тоа сега воопшто не треба да се очекува. ЕУ и Русија ќе живеат еден до друг, но не заедно.Евросојузот за Русија, како и Русија за ЕУ конечно станаа нешто друго – тие станаа примери за сето она што самите тие и не би го сакале да се, а исто така и основа за побарувачката на свој идентитет и самоопределување по методот ex negativo. Поранешниот главен идеолог на Крeмљ Владислав Сурков во неодамнешната објавената статија “Осаменоста на мелеза”, во која станува збор исто за односите меѓу ЕУ и Русија, го цитира рускиот рапер Oxxxymiron: “Наоколу само трње, трње, трње … дека каде се ѕвездите ? “. Сурков продолжува да биде оптимист и е убеден дека работите ќе одат нагоре. Многу брзо тој мисли дека ќе се подобри и ѕвездите ќе се појават. Ненамерно, овие зборови се сеќаваат во спомен на шега за “Радио Ереван”. Прашувајќи: “Кога ќе се подобри?” Е одговори: “Беше подобро”. Удобната фаза во односите меѓу ЕУ и Русија остана во минатото, и ние треба да се плашиме дека најниската точка сеуште не е постигната.
____________________________________
Александар Дабов, весникот “Ди Прес”